Helaas

Vorige week ging ik op mijn werk naar de toilet en ja hoor, bloed bij het afgeven.
Ik zei keihard aaaaaaaahhh, vervelend. Pas thuis kwam het verdriet en de teleurstelling naar boven.
Ook omdat ik het moeilijk vind om het aan mijn vriend te moeten vertellen. Heb het pas een dag later verteld. Gister voor het opstaan, lekker in zijn armen wat tranen gelaten en erover gesproken. Daarna tranen afgeveegd en met frisse moed weer opgestaan. Vorige maand had het niet zo mogen zijn, maar in de komende maand (en) kan het altijd nog komen.