Om gek van te worden

Twijfels twijfels twijfels en nog eens twijfels.

Voor de mensen die me al beter kennen.... Ik kan gewoon al twijfelen over de meest stomme dingen. Zo heb ik van een lief bbdinnetje geleerd dat het kan komen omdat ik het leven ben ingegooid met het sterrenbeeld tweelingen. Maar daar kan ik toch niet alles aan ophangen.

Ik kan twijfelen over wat we moeten eten (niets vreemds want dat hoor ik geregeld dat daar ook mijn niet tweelingenvriendinnen daar last van hebben) maar ik kan echt een twijfelkont zijn. Ik kan nachten wakker liggen over hoe ik sommige situaties het beste in banen kan leiden. Zal ik zelf kirsten wegbrengen? En net iets te laat op mijn werk zijn? Dan kan Kirsten iets langer slapen? Of ga ik haar meteen uit bed plukken en wel op tijd op mijn werk zijn. Dit zijn van die vage dingen. Maar ook hier wordt geregeld de kledingkast leeggetrokken om de juiste outfit aan te hebben. Gister was het zelfs zo erg dat Arie vroeg om pas terug te komen met een nieuwe outfit als hij klaar was met douchen. Hij had geen kans om nat te worden omdat ik iedere keer weer in de badkamer stond met een nieuwe outfit.

Alleen nu lig ik al 2 nachten wakker, van in mijn ogen serieuze zaken. Ik ben ruim 37 weken in verwachting. Ik heb ruim 35 weken een super zwangerschap gehad. Ik was fit en energiek, had geen of nauwelijks klachten, mijn stemming ging super geen rare depri gedachten en alles ging me ook makkelijk af. Het huishouden, de verzorging van Kirsten, mijn gemoedstoestand en mijn sociale leven. En tuurlijk ik wist dat het zwaarder zou worden. Dat het taaier ging worden. Maar ik was er echt van overtuigd dat het niet zo erg zou worden als bij Kirsten. Dat ik snel genoeg mijn hakken in het zand had gestoken en niet voor niets al vanaf week 4 intensief bezig was met het fit houden en gezond houden van mijn lichaam en ook zeker mijn geest. Ik lette op wat ik at, wat ik dronk, wat ik deed, wat ik afsprak wat ik met mijn bekken deed en wat ik met mijn gedachten deed.

En vandaag 2 weken geleden kwam heel ongelukkig de ommezwaai in mijn zwangerschap. Een lastige Kirsten zorgde ervoor dat ik mijn teen brak. Een heel lullig en pijnlijk iets. Iets waar ik weinig aan kon doen. (kirsten trouwens ook niet) Maar sinds die tijd voel ik dat ik weer aan het afglijden ben. Ik beweeg stukken minder waardoor mijn conditie harder achteruitrent dan dat ik vooruit heb gedaan de hele zwangerschap. Dat ik geen zin meer heb om iedere dag vers te koken of om mensen te vragen om voor me naar de winkel te gaan. Het gevolg. Snelle happen kwamen hier weer in huis. Mijn huishouden is steeds lastiger. Ik vlieg niet meer van boven naar beneden voor een wasje een strijkje een stofbeurt of even bedden verschonen. Want ik ben niet meer zoveel in beweging. Wat ik beweeg doet me inmiddels behoorlijk pijn. Niet die teen. Dat valt wel mee. Maar wel het scheef lopen wat dus weer zijn uitwerking heeft op mijn bekken.

Omdat ik dus niet veel meer buiten de deur kom heb ik het idee vast te roesten en niet alleen lichamelijk. Maar ook mijn geest rent met mijn conditie mee. Ik voel me vaker down. Ik ben geirriteerd en die stomme hormonen beginnen weer de baas over me te worden. Wat ook weer spanningen en toestanden hier in huis geeft (oke vind niet dat het helemaal mijn schuld is. Maar om eerlijk te zijn vind ik mezelf ook niet lief momenteel)

Tuurlijk weet ik dat dit de normaalste zaak van de wereld is. Dat de laatste loodjes het zwaarste zijn. Ik zie nog zo mijn vriendinnetje met dikke ogen hoogzwanger bij de c1000 staan. Ook zij had het helemaal gehad. En dat is helemaal goed gekomen.

Maar ik ben echt bang aan het worden. Wil ABSOLUUT niet zo afglijden als de vorige keer. ABSOLUUT niet zo moe en afgetobt de bevalling in gaan als toen bij Kirsten.

Dus ik heb een afspraak met de Gyn, ik moet tijdig aangeven als ik het gevoel heb af te glijden. Nou hij zal me morgen wel zien strompelen als hij me binnenroept en vervolgens mijn VOL (lees metname dat VOL) atletische lijf op de onderzoeksbank zien werpen. Hij zal zien dat het lichamelijk niet helemaal lekker meer gaat. Alleen ga ik nu aangeven dat het in mijn koppie ook zo VOL begint te worden. De kans is namelijk dat ik dan volgende week ingeleid ga worden. Of nog sneller.

En nu komen ze: Mijn twijfels

Wil ik dat wel?

Wil ik niet nog even aankijken? Ondanks dat het taai is?

Wil ik deze zwangerschap al ten einde hebben? Ik geniet nog zo ervan. EN het is mijn laatste keer.

Alles wel... Maar wat komt er na die bevalling?

Wat kan ik nu het beste af gaan spreken???

Wat is wijsheid en wat wil ik?

Meiden aub help me??

Liefs Han

450 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • mama~mason

    Ik hoop dat je eruit komt meis!! het is ook zwaar die laatste loodjes!
    Maar ik ben zelf ook een enorme twijfelaar en kan je hierin niet helpen...
    Maar je eigen gezondheid is wel belangrijk als je straks 2 kleintjes moet verzorgen!
    Veel sterkte en een dikke kus

  • tessa1988

    Heel veel Sterkte en het komt allemaal goed. volg de weg die je hart je aangeeft.
    je kunt het!!!

    Liefs Maaike

  • daantjuh!

    Lieve Han,
    Allereerst,.....Niet in paniek raken. Je gaat niet helemaal afzakken, want je weer wat voor gevoel dit is en je gaat het aanpakken! De vorige keer wist je dit niet op deze manier.
    Het is heel goed dat je dingen op tijd aan voelt door dat je ze al eens mee hebt gemaakt.
    Sommige dingen horen ook gewoon bij die laatste vreselijk zware weken vlak voor de geboorte van je kindje. Fysiek maar ook zeker mentaal.
    Dan kun je nog zo fit zijn en gezond leven,.....die klop krijgt bijna iedereen.De hormonen zijn op hun max en de emoties over al het denkbare en vooral ook ondenkbare, vieren hoogtij.
    Na 4 zwangerschappen weet ik daar ook heel goed over mee te praten :(
    En bij jou komen dan de lastige zwangerschap en de tijd rondom de bevalling van Kirtsen komen dan met een dreun terug in je geheugen. En dan pieken je en ga je lopen dubben.
    Bespreek inderdaad je twijfels en het gevoel van afglijden met de arts. Het is het niet waard om met een vreselijk paniek gevoel de laatste weekjes te doorlopen, en wellcht zal hij je idd eerder inleiden.
    Probeer je vast te houden aan de maanden die wel heel erg goed zijn gegaan. Aan dat positieve.
    Je hebt het toch prima gedaan deze zwangerschap!!!! Je mag echt mega trots op jezelf zijn!!!

  • gezinasarradj

    laat je gevoel spreken, dat is het juiste en niet je koppie de overhand nemen

    succes met de keuze

  • snuffeltje

    och jeetje meid, ik kan je hier niet in helpen. Het enige wat je kunt doen is heel goed luisteren naar je lichaam. Ik weet nog dat ik het heel zwaar vond bij 37 wkn en heb mij toen laten strippen bij 38 wkn omdat ik persee niet over tijd wilde zijn. Mijn lichaam was er toen niet klaar voor en dat gaf mij even een setje dat ik gewoon door moest zetten. wk 39 heb ik mij weer laten strippen en dat ging heel goed en de s nachts begonnen de weeen al. De laatste loodjes zijn heel zwaar en helemaal met een gebroken teen maar als ik nu al echt uitgeput was dan had ik in jouw situatie doorgepakt en mij laten inleiden(ook al is het de laatste keer) er is niks vervelender dat je uitgeput moet bevallen en de gyn weet wel wanneer de baby mag komen. heel veel sterkte en succes met jouw beslissing, welke beslissing je ook neemt...het komt echt goed. xxx

  • S..

    Hoop dat het allemaal goed komt.. Dikke knuffel x

  • simonevm

    Meid, je eigen welzijn en mentale toestand is erg belangrijk. Als je kindje gehaald kan worden zou ik het lekker doen meid..ik herken veel van je verhaal. Ik zit zelf ook aardig vastgeroest thuis..
    Sterkte maar denk wel aan jezelf!

  • cheyenne26

    Ik zou willen dat ik je kon helpen, maar dat kan ik niet. Maar ik kan je wel mijn mening geven. Dat wegglijden heb je ondanks de pijn toch zelf in de hand. Laat het niet de overhand nemen. Ik snap dat het lastig is, ik heb al vrij lang pijn in mijn heupen en bekken. Maar ik blijf de dingen doen die ik leuk vind, zzodat ik niet in het downgevoel blijf hangen. Het is zeker wel in mindere mate en ik heb ook vaak adem te kort, maar ik wil niet thuis op de bank blijven hangen. En eerlijk gezegd vind ik het geen reden om ingeleid te worden. Je beebje kan beter even blijven zitten. Probeer de dingen met mate te doen en op tijd je rust te nemen en doe vooral dingen die je leuk vindt. Ik hoop dat je je toch wat beterder gaat voelen. Kop op Meid!

  • JJ1984

    Hey meis, wat mij meestal helpt is praten en schrijven. Schrijf op wat je denkt te willen wat je geregeld wit hebben en kijk daarna kritisch naar alles wat je opgeschreven hebt. Wil je meerdere dingen ga dan na waar je je echt het prettigst bij voelt, wat het meest JOU is. Moet er veel geregeld worden? Doe dan 1 ding per dag en beoordeel of je 't perse zelf moet doen of ook uit handen kan geven. Kan je hubby iets doen, bijv. een telefoontje plegen en iets regelen.
    Mijn hoofd is ook vol met alles wat nog moet. Bed op klossen, zeiltje onder 't matras, kinderkamer schoonmaken eigen kamer schoonmaken wassen strijken noem maar op. Dus doe ik 1 ding per dag en laat m'n hubby 't bed op klossen zetten. Lijstjes lijstjes lijstjes... ik zweer erbij! Mss helpt 't jou ook??
    Sterkte meissie!

  • Appel

    oeh, nou ga ik echt naar klinken na al die lieve aanmoedigingen. Maar ik zou toch nog even kijken wat er nog meer mogelijk is. Kun je niet meer ontlast worden? volgens mij heb je niet maar twee keuzen. En dat kindje zit er nog omdat ie daar nog niet helemaal klaar is... succes Hanne.

  • daphne-29

    Ik wou dat ik je hierin kon vertellen wat goed is voor je. Maar diep binnen in weet je welk antwoord jij wilt. Ja het is waarschijnlijk de laatste keer dat je zwanger bent. Maar je hebt het mee mogen maken. En je hebt er al intens van genoten. Dus elke beslissing die je morgen neemt is een goede.
    Succes.
    Lefs daf

  • laurette

    jeetje meid, wat een gedoe he! Ik denk dat ik het eerst vanavond even met je mannetje zou bespreken, en dan morgen met je gyn. Wie weet geeft hij/zij je wel het juiste gevoel waardoor je weer verder kan of juist er een einde aan moet maken! Ik krijg zelf volgende week een geplande keizersnede, dit houd in dat dit kindje uiteindelijk bijna 3 weken minder lang bij mij is dan Thijn. Aan de ene kant best zielig, zij kiest er immers niet voor om al geboren te worden, maar ja ze zal er later toch blij om zijn dat we allemaal gezond en wel zijn!! Ik houd me daar maar aan vast, wat moet ik anders? Dus meid vertrouw op jezelf!! Kop op, heel erg lang gaat het allemaal in ieder geval niet meer duren!! Sterkte, laat je morgen even weten wat de gyn zei?! Succes Liefs Laurette

  • Zaijalu

    Ik kan alleen maar zeggen. Vertel het bij de gyn. Binnen nu en een week of die is deze laatste zwangerschap sowieso ten einde. Kijk naar jezelf, je lichaam, je psyche, alles. En hou alle opties open. Doe wat je gevoel je ingeeft!

  • Twinkle

    ach meissie toch, je moet vooral doen waar je jezelf het beste bij voelt!! Als dat is om te geven bij de gyn dat het klaar is zo dan is het gewoon klaar! Als je dadelijk langer blijft lopen omdat het je laatste keer is maar je bent alleen maar depri en moet jezelf erdoorheen slepen is het ook geen leuk einde van je laatste zwangerschap. Die wil je toch juist met een goed gevoel afsluiten? En misschien ook accepteren dat wij hoogzwangere potvissen nou eenmaal niet meer kunnen vliegen en springen en de fut hebben om uitgebreid te koken en rondjes te rennen..... da's heel normaal en hebben we denk ik allemaal wel.
    Gewoon doen waar jij je het beste bij voelt en als je blog een beetje juist interpreteer zou ik morgen bij de gyn lekker aangeven dat het onderhand wel genoeg is zo en de opties gaan bespreken. Zet em op meissie!!!:knuffel

  • BolletjeB

    oooeeeiii, dat klink inderdaad als een bomvol koppie! Bespreek het met Arie, je gyn.. ik zou zelf zeggen: kom maar door met die baby zodat je nog een klein beetje fit aan de bevalling gaat beginnen en je je in ieder geval daar niet meer druk om hoeft te maken..! Sterkte in ieder geval!!! en hoe dan ook; het komt goed schatje!

  • niel

    Dag tweelingvriendinnetje .

    Moet ik nu een keizersnededoen of toch proberen natuurlijk te bevallen? Dub dub dub, twijfel twijfel twijfel. En niemand die weet wat wijsheid is..... Ja heb van een hoop mensen antwoord gekregen, maar dat maakte de twijfel niet minder want de ene helft zei dit en de andere helft dat. Ik wilde toen graag dat een arts zou beslissen maar dat gebeurde ook niet.
    Je weegt de voors en tegens tegen elkaar af (belang van Lenn ging uiteindelijk voor alles) en op een gegeven moment heb ik de knoop doorgehakt. Achteraf weet ik dat ik de juiste beslissing heb genomen en was het ook helemaal goed. Denk dat jij dit moment ook zult krijgen en wat je ook kiest, HET IS GOED!

    Sterkte lieve dame met deze worsteling. Zorg goed voor jezelf en voor Pino. Dikke kus.