En het getal is 29!!!

29

Al heel mijn leven roep ik dat het nummer 24 mijn geluksgetal is. Waarom??? Geen idee. Vind het gewoon een mooi getal. Ik koop dan al jaren iedere maand een staatlot met eindcijfer 24. En overal dat ik een cijfer moet kiezen neem ik 24.

Waarom zou nou mijn blog over nummer 29 gaan??? Ik zal het je uitleggen.

Mijn leven ging helemaal super hoor. Wel wat nare dingen maar niet van toepassing om nu op te schrijven. Ook waren er hoogtepunten maar ook die laat ik even buiten beschouwing. Ik wil beginnen, je raadt het al, bij mijn 29ste levensjaar.

Want in dat jaar heb ik een grote beslissing genomen. Ik ben toen officieel samen gaan wonen met de man van mijn leven. We hebben lang gewacht. Kwamen beide uit een rot relatie met een hoop toestanden. Maar na lange tijd hebben we dan toch maar besloten om officieel samen te gaan wonen. We kochten op 29 september namelijk ons huis. In mijn 29ste levensjaar. Niet snel daarna bleek ik in verwachting te zijn. Geheel onverwacht maar oh zo welkom. Mijn lieve dochter werd dan ook toen ik 29 jaar was geboren. Nu 29 maanden geleden. Mijn oogappel. Mijn trots. Mijn kleine geitje die heerlijk vrolijk haar leven leidt. Ze is blij, ze danst, ze zingt, ze kletst met iedereen en doet het gewoon super goed. Ze wil heel graag op het potje/wc plassen al gaat het soms mis. En dan ligt mama helemaal in een deuk. Ze loopt dan rond alsof ze (oke ik gooi um er nog eens in) 29 dagen in het zadel op een rug van een paard heeft gezeten. Bang dat haar benen nog natter worden.

Sinds nu 2 maanden slaapt ze in haar grote bed. Een echt hemelbed. Wat is ze daar trots op. Ze wil ook iedereen haar nieuwe kamer laten zien.

Ook heeft onze dame zo haar andere kanten. Kan ze ontzettend dwars zijn. Dan is niets goed. Ze bokt en mokt dat behoorlijk. Het gooie met spullen is ze nu wel vergeten. Maar oooh wat kunnen die stembanden te keer gaan. Ik denk dan ook echt dat ze de 29decibel wel haalt. Gelukkig draait dat ook allemaal wel snel bij.

Waarom juist nu die blog denk je nog misschien. Nou ik ben ook nog eens 29 weken in verwachting van ons 2de kindje. Een kindje wat wel erg gepland is. En heel erg welkom is.

In mijn gedachte is dit kindje een erg druk kindje. Het schopt en schuifelt de hele dag. Ik ervaar nu een hele andere zwangerschap. Het loopt ook allemaal heel erg anders. Het voelt anders de kwalen zijn anders maar om de een of andere vage reden een stuk meer op de achtergrond dan in de zwangerschap van Kirsten.

Aan een paar mama's hier op BB heb ik gevraagd wat nu de gouden tip was om de komst van een 2de kindje zo goed mogelijk op te vangen. Misschien hadden deze dames iets waarvan ze overtuigd waren dat ik dat toch echt moest hebben omdat het ooohh zo handig/makkelijk/ideaal zou zijn. En ik heb een hele mooie tip gekregen.

Geniet van deze bevalling!!!! Het kan maar zo de laatste keer zijn. Zij vertelde dat dat in haar geval wel zo is en dat ze het gefriemel in haar buik zo mist en verdrietig wordt bij het idee dat nooit meer te voelen. Daar ben ik dan ook accuut mee begonnen. Iedere beweging aai ik even over mijn buik. In de avond ga ik bewust even liggen om dit gevoel goed in mijn hoofd te prenten.

Ook adviseerde zij (ja echt zij zit vol goede tips) om ervoor te zorgen dat ik nu wist wat ik wilde tijdens de bevalling. Dat ik ongeveer weet wat ik kan verwachten. En dat ik die plannen ook na moet leven. En niet zo als de vorige keer.

En deze tip heeft me flink wakker geschut.... Ik kan allemaal wel lekker weer over mijn buik gaan liggen aaien, waarschijlijk wel 29 keer per dag (ff vermelden anders wijk ik weer zo af van het onderwerp) maar het feit ligt er nu eenmaal dat ik wel weer moet bevallen. En misschien dat het dan toch wel een goed idee is om nu wat minder mijn kop in het zand te steken maar gewoon dingen te regelen zodat me een herhaling van de vorige keer bespaart gaat blijven.

Ik ben nu onder controle van een gynaecoloog. Dit omdat ik veel te veel bloed heb verloren bij mijn vorige bevalling. Hier heb ik het uitgebreid over gehad met hem. Garanderen dat het niet weer gebeurd kan hij natuurlijk niet. Maar er worden wel alle voorzorgsmaatregelen genomen. Zo zal ik bij aankomst in het ziekenhuis meteen een infuusnaaldje krijgen. Zodat ik altijd bereikbaar blijf voor de artsen. Dit is niet leuk maar het geeft me wel een veilig gevoel. Vorige keer was het drama om bij mij een infuus te prikken omdat de vaten al dicht geslagen waren. Werd dus ook wakker met 4 naalden in mijn lijf. (nee gelukkig geen 29)

Ook werd mij geadviseerd om een verloskundige in de buurt aan te stellen voor mijn nacontroles. Dus vanmorgen heb ik gebeld met een praktijk in het dorp. Een andere dan de vorige keer. En dat gesprek was heel lastig. Mijn verdriet, emoties en ellendige gevoel van mijn vorige verloskundige kwamen weer helemaal boven drijven. De verloskundige die ik nu aan de lijn had vond het niet nodig om een afspraak te maken. We horen via het ziekenhuis wanneer u bevallen bent. Wij komen dan dag 2 bij u langs voor de eerste nacontrole. Onze praktijk is namelijk zo groot dat het niet te plannen is voor ons. Eenmaal opgehangen kwamen de tranen. Zo onzeker voelde ik me hierbij. Ik heb ze dan ook meteen terug gebeld, met de stem van mijn tipgeefster in mijn hoofd, (zorg dat je nu alles zo goed mogelijk regelt) om een afspraak te maken voor een kennismaking. Heb ook tussen mijn tranen uit kunnen leggen dat de eerste keer voor mij was uitgelopen in een hel ondanks dat ik was bevallen van een engeltje. De vriendelijke dame begreep me helemaal en ben dan ook begin april van harte welkom om kennis te maken. En dit gaf mij rust. Ik heb de touwtjes in handen. En ik wil me goed voorbereiden op een kraamweek die wel prettig gaat lopen.

Alleen dat snifje aan de telefoon was nog niet genoeg voor vandaag. Ik heb contact gezocht met een peuterspeelzaal. En ja hoor mijn kleine geit gaat 19 april voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Aan de ene kant vind ik het moeilijk. Want loslaten is niet mijn sterkste punt. Maar ze wil zo ontzettend graag naar school. Iedere morgen staat ze met haar rugzak klaar om naar school te gaan. Maar mijn kleine.... nou ja grote meid moet nog zo'n 29 nachtjes slapen voordat ze naar school mag. Wat een veranderingen allemaal.

Dus zodoende komt het cijfer 29 veel in mijn leven voor. Metname met goede dingen, het voelt eigenlijk wel goed. Misschien volgende maand toch maar een staatlot met eindcijfer 29 kopen. ;-)

Liefs Han

Misschien beval ik nu ook wel op 29 mei ;-)