Wachten op pijn

ik ben aan het wachten. Letterlijk. Ik wacht tot het begint, de weeen. Maar wat moet je nou voelen? Ze zeggen dat je dat gewoon weet. Zo van; o dit was een wee. Tot nu toe heb ik dat een paar keer gehad, maar dan stopte het weer en was het dus blijkbaar loos alarm en wil de kleine nog lekker blijven zitten. Dat is in principe prima maar dat betekend wel dat we volgende week gaan inleiden. En daar zit ik nou weer NIET op te wachten, die weenstorm die maar niet ophoud. Want dat gebeurd veel als je het opwekt. Morgen moeten we weer naar de gyn en ik heb de homeopaat opgebeld en we hebben nog 1 kans met andere pilletjes, ik hoop dat die werkten want die ik nu heb hebben niet echt heel veel in gang gezet. Of zal ik een van de miljoen vrouwen zijn die ongemerkt gewoon al 8 cm heeft morgen en daar alleen wat krampjes voor heeft moeten doorstaan? Lijkt me ideaal. Ik ben namelijk van plan om pijnloos te bevallen hahah maar net als iedereen die zich dat voorneemt zal het wel niet gaan lukken en moet ik aan de bak. T is raar om naar iets uit te kijken wat je heel erg veel pijn gaat kosten. Op tv zie je vrouwen altijd in paniek en schreeuwen dat het moet ophouden en dat beangstigd me wel een beetje. Zal het bij mij ook zo gaan? Ik besluit me er maar gewoon bij neer te leggen en de pijn te ervaren zoals het is. Net als bij een auto ongeluk; de mensen die zich schrap zetten hebben altijd meer letsel dan de mensen die liggen te slapen of het niet doorhebben. En zo ga ik het ook doen, niet verzetten, laat maar komen die pijn! Want 1 ding is zeker: het gaat vanzelf over..