De laatste werkweken vlógen voorbij! Ik dacht; ik heb nog wel een paar weken om dingen af te ronden. Nou ja, die had ik ook maar de tijd ging zo snel dat ik tijd te kort had. En voor ik het wist wat het mijn laatste werkdag, alles zo uitgebreid bespreken met Dennis was er niet echt bij. Maar ik moet het loslaten. De week ervoor had ik een seminar met andere vrouwen van defensie. Het ging over werk en zorg combineren. Daar hoorde ik dat ik gelukkig niet de enige ben die zich 'schuldig' voelt als je ziek bent, of dat je minder gaat werken. Na mijn verlof ga ik 3 dagen werken en dat is wel even wennen voor iemand die eigenlijk leefde voor haar werk. Natuurlijk ga ik nu voor mijn privé leven, het werk heeft 10 jaar alles opgeeist, nu is het femke-tijd! Maar toch is het wennen, ik wil namelijk niet onder doen voor alle ander collega's. Gelukkig hoorde ik dat andere vrouwen daar ook "last"van hebben en dat ik dus niet de enige daarin ben. Mijn baas is heel meegaand en flexibel dus dat is heel erg fijn, bij mijn ehd ben ik ook niet de enige die part-time werk doet en mijn functie is makkelijk in minder tijd te doen.
Toch ga ik met een beetje een dubbel gevoel mijn verlof in. Aan de ene kant was ik het ook wel zat. Er ligt momenteel bijna 20 cm sneeuw in arnhem en ik ben dolblij dat ik niet 2x per dag naar mijn werk hoef te rijden. Dat veroorzaakt momenteel best wat stress omdat ik verschrikkelijk bang ben dat ik een ongeluk krijg en er iets mis gaat met de baby. En verder ben ik het vroege opstaan zat, en kom ik bekaf thuis en heb daardoor helemaal geen zin en puf om ook maar iets te ondernemen. Maar verder ga ik het werk wel missen, ik ben bang dat ik me ga vervelen thuis, je zit toch alleen he. Maar nu ik 2 dagen verlof heb heb ik me nog geen moment verveeld en ik denk dat dat ook niet gaat voorkomen eigenlijk!
reacties (0)