Week 31 - wat een rare week! soort van weeen, melkkoe, vastzitten in lift en wel/niet blaasontsteking

Nou, dit was weer een rare week!!

Zaterdag met cyn en mam gezellig naar beverwijk geweest en zondag lekker met gj de hele dag genikst op de bank. Maandag eigenlijk niks bijzonders gedaan, eigenlijk was het een rustige dag. Toen ik thuis kwam had ik wel een beetje een harde buik maar niet bijzonder ofzo. Ik ging eerder naar bed want ik was moe, om vervolgens rond 12 uur wakker te schieten met buikpijn, ff naar de wc en ik hoopte dat het wel over zou zijn. Maar het ging niet over, het werd steeds erger in een soort van golvende beweging, en dan zakte het weer af. Na een half uurtje met dit gevoel toch in slaap gevallen. Vervolgens rond een uur of 2 weer, maar dan erger, wakker te schikken van het zelfde golvende gevoel in mijn buik, dit heeft eigenlijk de hele nacht aangehouden. Pijn in cijfers 1-10 ; een 3 dus dat viel mee, maar ik werd er wel steeds wakker van. Ik maakte me wel zorgen maar zolang het niet precies op tijd kwam wilde ik de vk niet bellen. Dinsdag dus maar thuis gebleven want mijn buik bleef gevoelig. We hadden toch een afspraak met de vk die avond, maar daar aangekomen bleek alles oke. Ik was niks aangekomen sinds de vrorige afspraak 3 weken geleden, mijn bloed was oke, het hartje klopte goed, en het hoofdje lag nog steeds naar beneden. Volgens de vk zou mijn weeen-gevoel van die avond ook veroorzaakt kunnen zijn doordat de baby dwars lag (dat was ook zo, ik kon het hele lichaampje echt voelen ligen in mijn hand dwars in mijn buik) ze zei dat het goed was dat ik was thuisgebleven, al voel ik me schuldig tegenover mijn werk! Dat blijf ik denk ik toch wel houden maar ik kies nu niet alleen voor mij maar vooral voor ons kindje en dat gaat voor.

Woensdag ook nog lekker thuis gebleven, wel even de auto naar de garage gebracht maar verder niks gedaan!

Donderdag ochtend; ik was al niet echt lekker maar kwam toch met moeite het bed uit. Naar het werk gereden en ik wil met de lift naar boven omdat ik niet mag traplopen. Ik stap in, druk op het knopje voor 1e verdieping, de deur gaat dicht, en blijft dicht... de lift beweegt niet.. ik druk op een knopje en er gebeurd niks....  Help! de lift zit vast! Ik snel op het noodknopje gedrukt; een stem zegt; u krijgt binnen een minuut een spreek-verbinding... Nou ammehoela.... Niks dus! Door de dikke deuren hoordt niemand dat ik in de lift zit, ik klop en roep, ik hoor de hoofddeur wel open gaan maar niemand hoort mij! En mijn telefoon heeft ookal geen bereik.... Beelden van films waarin liften neerstortten flitsen door mijn hoofd. Ik had het al benauwd voordat ik instapte, maar in dit kleine warme hokje word het allleen maar erger. En dan.... iemand hoort me; het is majoor Wolf. Wat ben ik blij!! Na een kwartier heeft eindelijk iemand door dat ik hierin zit!! Hij vraagt hoe het gaat en houd me aan de praat. Er word gebeld met de monteurs en mijn lieve collega Sandra komt aansnellen als ze hoort dat er iemand vast zit (het is vast femke, niemand anders pakt de lift) en ze bedaren me een beetje. Ik , die eigenlijk nog nooit last heeft gehad van claustrofobie, zit nu zwetend op de grond van de lift. In mijn hoofd zie ik mezelf bevallen, terwijl iemand via een kiertje in de deur me een infuus aanreikt en roept: PERSEN FEM, JE KAN HET.....   Maar na bemoedigende woorden van mijn collega's bedaar ik en kom ik weer tot mezelf (pff , die hormonen maken je gek!) . Ondertussen zijn mijn andere collega's druk in de weer met de liftdeuren en monteurs te bellen om de storing op te lossen. Ze zijn zelfs in staat om de deur te slopen met een koevoet. "Grappige" opmerkingen worden gemaakt door voorbijgangers en mijn baas denkt leuk te zijn door op appel te roepen dat hij  "toch zo gezegt had dat er maar 650kg in mocht.... " Normaal kan ik daarom wel lachen , MAAR NU EVEN NIET!!!! Tot mijn verbazing begint het apparaat te spreken; hallo, zit daar iemand in de lift??  Ik zeg: Nou sorry hoor al een tijdje, ik heb al minstens 6 keer gedrukt!  die vrouw: O ik zie het ja, de eerste melding was om 0737 uur.. Ik zeg pissig:  het is nu 0807!!!!! Ik vind dit een zeer slechte zaak! Maar eh, laat maar, er is al iemand bij hoor, en bedankt! behoorlijk boos beeindig ik het gesprek met de meest klantvriendelijke liftnoodservice van nederland. Ik hoor dat steeds meer collega's zich er mee gaan bemoeien en uiteindelijk hoor ik dat ze boven de deuren open hebben, en na ruim 3 kwartier vast gezeten te hebben, waarvan het eerste kwartier helemaal alleen en verlaten, gaan de deuren opeens open en ik weet niet hoe snel ik eruit moet springen! Freedom!!  Ik zie helemaal bleek en ik word snel door mijn lieve collegatje meegenomen naar boven voor een kop thee, hier kan ik mijn tranen de vrije loop laten want door de stress heb ik toch weer een harde buik en ik ben toch best geschrokken! Hormonen veranderen je, dat blijkt wel!!! De hele dag ben ik van slag, en tussen de middag ineens zo moe dat ik me een half uur verslaap tijdens mijn uurtje.

Omdat ik al een tijdje gestopt was met mijn blaasontsteking antibiotica toch nog even snel een test doen om te kijken of het weer weg is. Gek genoeg vinden ze weer wat in mijn urine, maar twijfelen ze of het blaasonsteking is omdat in de kweek niks te vinden was. Nog maar even 2 weken wachten en daarna weer testen omdat de klachten die ik nu heb ook gewoon te maken kunnen hebben met de baby die op mijn blaas trapt / ligt. Ik moet namelijk weer veel naar de wc toe vooral 's nachts.

Die avond op de kazerne gebleven; de grote hal versiert met sinterklaas kado's en nog even naar de bar geweest met Karin. Wel veel te laat geworden maar het was erg gezellig. Rond 12 lag ik pas op bed en rond 1 sliepen we pas. Rond een uur of half3 werd ik wakker en voelde nattigheid; bleek mijn borst te hebben gelekt met als gevolg dat ik een nat t shirt had en in het matras zat ook een grote vlek. Ik ben dus echt een melkkoe... Voortaan loop ik nu met pads in mijn shirt en ik heb thuis ook maar een extra molton op het matras gelegt.

Vrijdag rustig aan gedaan op het werk (ik was best moe) en thuisgekomen samen met gj het huis gedaan en nog even een uurtje op de bank gelegen. Snel eten, naar yoga toe waarna ik weer heerlijk helder in mijn hoofd thuis kwam. Mijn schoonouders kwamen rond een uur of 2200 binnen want ik vierde dit weekend mijn verjaardag. Een hele leuke wipstoel van ze gekregen en rond 2300 naar bed, ik was kapot!

Zaterdag met Jeantine naar intratuin geweest. Gj was zo lief geweest om die ochtend om half 9 al boodschappen te gaan halen zodat ik rusten kon en nog wat aan mijn dag zou hebben. Na een paar uur lekker rustig shoppen in intratuin, na het eten nog een uurtje gelegen en daar kwam de visite alweer. Een hele hoop leuke kado's gehad en een erg gezellige avond werd het. Dit was een drukke week en na het vertek van mijn schoonouders zondagmorgen hebben we lekker de hele dag niks gedaan... ff bijkomen...

Deze week; ik voel de baby echt draaien en heb soms echt een voetje in mijn handen. Je kan het ruggetje, voetjes en hoofd echt soms voelen, vooral als ik in bed lig! Borsten worden steeds pijnlijker, met steken erin en nu dus met melk-lekkages... Maagzuur is stukken minder (toch dankzij celzouten?) ipv 5 a 6 neem ik nu heel af en toe 1 rennie, en mijn drang naar zuivel is ook veel minder. Wel veel plassen, ook kleine beetjes. Vooral bij het naar bed gaan. Bekken en rugpijn is met vlagen, al heb ik nu meer last van mijn schaambeen dan mijn stuitje. Slapen gaat steeds slechter, ik lig niet lekker, ben om de 2 uur wakker (precies de zelfde tijd; 00:00, 0200 en 0400, en om 0545 gaat de wekker. Verder ben ik meer in mezelf gericht en vaker en makkelijker boos, die boosheid zakt niet zo snel dus dat is minder leuk voor gj. De tijd vliegt en het kindje groeit hard, mijn navel komt heel langzaam naar buiten, en als ik lach dan bolt ie op , een grappig gezicht! Hopelijk word week 32 rusiger...

Mijn nicht miranda ligt in het ziekenhuis met ontsluiting, het kindje is 7 weken te vroeg, hopelijk gaat alles goed maar het maakt me onrustig.. zal ik ook mijn koffer al gaan klaarzetten????