Geen werkkleding meer!

Vandaag voor het eerst in mijn 'burger'' kleding naar het werk gegaan, het is erg raar om niet in het zelfde pak rond te lopen als de rest van mijn militaire collega's. En ook lastig soms, ik mis het pennenzakje op mijn arm en in had altijd mijn broekzakken vol met boekjes, handige troepjes, snoepjes, geld, sleutels, etc etc... En daarvoor moet ik nu dus wat anders verzinnen. Maar het kon ook gewoon niet anders, ik bukte een paar keer en de knoopjes van mijn jasje sprongen gewoon open. Ik leek wel op een van onze oude dikke adjudanten met een te klein jasje aan , die mannen met zo'n dikke buik over hun riem heen, waarvan het laatste knoopje telkens open schiet! Waarbij je bang bent om te dichtbij te staan, omdat er ieder moment een knoopje in je oog kan schieten als hij te diep ademhaalt...  Geen gezicht vind ik dat, dat komt echt niet militair over. Ik was ervan geschrokken;  ik ben zelf een 'dikke adjudant" geworden! Gelukkig heb ik een goed excuus voor het dik zijn (enn, mannen, wat is jullie excuus.....) maar het werd dus wel tijd om er wat aan te doen.Dus heb ik vanochtend afscheid genomen van mijn militaire pak (bye bye, see you in april...) en heb ik lekker mijn positiekleding aangedaan. En ik kan het al die adjudanten van harte aanraden haahah, het zal ze stukken lekkerder zitten! (en waarschijnlij ook beter staan)

Verder is het ook wel goed voor mijn eigenwijze ik, want ik doe nog altijd teveel. Dan kruip ik snel even  in een vrachtwagen (toch wel weer klimmen dus) en sjouw ik even wat spullen aan de kant, en breng even wat dozen naar boven, ik loop 'even' naar kantoor, en ook weer "even " terug naar de loods. En dat kan ik dus eigenlijk niet meer, want ik heb  's avonds weer last van mijn buik, stuitje en rug.

 Maar nu ik in burger rondloop gaat dat veranderen, anders worden mijn kleren vies. Ook valt het iedereen nu op dat ik zwanger ben, en dan zijn ze ook een stuk behulpzamer."niet zo eigenwijs doen jij, dat til ik wel even voor je."  Want ookal kon je bijna niet meer om mijn buik heen, mijn lompe militaire kleding verbergt een hoop. Vorige week riep er een collega verbaast; "Huh, ben jij zwanger?! Ik had het nog niet gezien, wat leuk!!!''  ehh ja, al 25 weken hoor...

Dus paradeer ik nu met trots in burgerkleding op de kazerne rond met mijn buik, en iedereen mag en kán  het nu  zien.