HELP!! 112!!

Zoals de titel al zegt, 112!! Vandaag (donderdag 19 juli) keeg ik de schrik van mn leven. Sinds Levi die lijn heeft, ben ik doodsbang dat ik hem bloederig in zijn bedje vind en ik te laat ben om hem te redden.  Dat is gelukkig niet gebeurd vandaag en hoop ik noooooit niet mee te maken.

Levi was de hele dag al onrustig. Veel huilen, krijsen zelfs, de fles weigeren etc. Net een gewone baby, of toch niet? Na een uur ging ik weer de vijf punten controleren (honger, vuile luier, koud, warm, pijn) af en ik ging zijn luier verschonen. Daarbij controleer ik standaard zijn lijn. En opeens grote schrik!! BLOED! Ik schrok me wild en belde direct het Sophia. Stond te trillen op m'n benen en kon niet zo helder vertellen wat er aan de hand was, alleen dat zijn lijn bloedde. Ik moest direct 112 bellen en mn vinger op de ingang duwen.

Oke, gedaan. 112 gebeld. Ze waren er binnen 4,5 minuut, echt fijn. Ze kwamen binnen en meteen kijken naar de lijn. Die was inmiddels al gestopt met bloeden. Oeps, misschien iets te heftig gereageerd... De lijn was er niet uit, dat zag ik zelf ook wel, maar met zijn stolling etc. vond ik het bloeden doodeng! De verplegers zagen dat het inmiddels weer aan het stollen was en wilden de arts spreken over wat te doen. Dus ik weer terug naar het Sophia gebeld. Dokter de Laat heeft met de verplegers overlegd. Als ze nu iets zouden doen met de pleister of met de lijn dan zou het alleen nog maar meer gaan bloeden. Waarschijnlijk had hij zich zo kwaad gemaakt en daarbij zoveel druk veroorzaakt, dat er een beetje bloed uit de lijn kwam zetten. Zolang het niet nog meer ging bloeden, niet teveel aankomen, luidde het advies.

Pfffffff.......... wat voelde ik me een muts zeg! Nog steeds trouwens.. 112 bellen is echt geen pretje, ik snap niet dat mensen dat doen voor de lol. Sterker nog, ik voelde me hartstikke schuldig dat ik ze had gebeld (ook al was het op aanraden van t Sophia, maar toch he!). Maar die verplegers wuifden me weg, ze hadden het liever zo dan anders. Ze hebben ons zelfs op een lijst neergezet dat mocht ik nog een keer bellen, ze direct weten dat ze er aan moesten komen omdat Levi zo'n bijzondere ziekte heeft.

Toen snel de papa gebeld, die schrok ook wel, maar toen was ik inmiddels een stuk gekalmeerd en kon het dan ook rustig vertellen. Ik was nog net op tijd, want hij had me nog niet opgehangen of het Sophia belde (chrirurgieafdeling waar ik in paniek naar toe had gebeld) naar hem. Hoe het was afgelopen. Als ik hem niet had gebeld, had hij zich rotgeschrokken! Gelukkig verliep dat goed :)

Nou nou, wat een dag. Niks aan. Ik dacht dat die lijn voor rust zou zorgen, nou mooi niet dus!! Het is morgen een week geleden en ik ben de afgelopen tijd niet zo zenuwachtig geweest als deze week. Ik hoop dat het snel minder wordt, want zo is het niet leuk meer!