THUIS!!!!!

Lieve lieve mensen,

WE ZIJN THUIS!!! Toch nog wel onverwacht mochten we vanmiddag naar huis!! Dokter de Laat zou vandaag langskomen om nogmaals naar hem te kijken. Hij kwam binnen rond half 12, keek naar Levi, zei dat het er een stuk rustiger uit zag en dat hij boven verwachting reageert op de chemo! Er was niets wat we niet thuis konden doen op dit moment, dus we mochten naar huis!!

Meteen mijn mama gebeld (zij zou vandaag toch al op bezoek komen) en gevraagd of ze al onderweg was. Nog niet, maar ze kwam eraan. Waarop ik zei dat ze dan maar naar huis moest komen in plaats van naar het ziekenhuis. Hahaha, ze sloeg stijl achterover! M'n man had juist vandaag een hele lange dag op kantoor, dus toen maar in een keer door aan mijn moeder gevraagd of ze ons kon komen ophalen. Natuurlijk was dat geen probleem en toen reden we na Levi's fles rond kwart over drie naar huis!

Het is ergens wel eng om naar huis te gaan. Ik bedoel, vorige week woensdag was het maar de vraag of hij ooit weer thuis zou komen en nu mochten we plotseling naar huis. Maar de artsen zijn heel erg te spreken over het verloop. Wel moeten we het uiteraard goed in de gaten houden, opletten of hij geen koorts krijgt, Prednison 3x per dag blijven geven enzovoorts, maar dat kunnen we allemaal aan! Hihi, ik kon alleen maar horen: praat praat .....huis.....praat praat .Wel erg, maar hoe goed het Sophia ook voor ons was (en nog steeds is hoor), ik ben gewoon blij om weer met z'n drietjes thuis te zijn.

Natuurlijk is het nog niet voorbij. Voorlopig krijgt hij iedere weer een shot Vincristine  via infuus. Daarvoor zitten we één keer per week een dagje op de poli van de afdeling. Hij heeft geen Port-a-cat en ook nog geen lijn, ze proberen het infuus gewoon steeds te prikken. Een aanprikdoosje is nog een beetje gevaarlijk, omdat dat toch een kleine operatie is en zijn bloedwaarden zijn nog niet zo hoog dat ze dat zomaar gaan doen. Maar ach, na gisteren kunnen we die ene naald per week ook wel handelen :) En mocht het nodig zijn, dan doen ze het over een paar weken. Dan zit er weer iets meer tijd tussen. Ook blijven ze nog wel een tijdje zijn bloedwaarden meten gelukkig. Kijk, ik haat nog steeds die naalden bij hem, maar deze week wil ik ook niet meer meemaken, dus dan liever voorkomen.  Verdere verloop weten we niet omdat het ziektebeeld bij ieder kind anders is. Zo hadden de doktoren nog niet verwacht dat we vandaag al naar huis mochten en kijk ons nu zitten! Ik ga even alle spullen opruimen en dan zal ik nog een foto'tje plaatsen over hoe het er nu uitziet. Echt een ongelofelijk verschil!

Whihihihihihihi! Ons eigen bedje!!!! 

Lieve knuffels!