Spruw, helaas moeten we stoppen met borstvoeding...

Nou, daar waren we dan! Vier dagen thuis, Levi groeit als kool op mijn borstvoeding en alles verloopt heel soepeltjes. Te mooi om waar te zijn! En dat klopt, bij de borstvoeding ging opeens iets fout. Een pijnscheut zo erg dat ik het uitgilde van de pijn! Wat is dit nou?! Waarom huil ik 20 minuten lang per borst als hij drinkt? Hij is goed aangelegd en hij drinkt mooi, dus waarom zijn mijn tepels zo kapot en doet mijn hele borst zeer? Uh, wat zijn die gekke witte plekjes in Levi's mondje?

Conclusie: spruw! Hij heeft er glukkig weinig last van, ik helaas des te meer. Ik vergeleek mijn borsten met oorlogsgebieden, zo erg. Mijn tepels waren zo erg kapot dat de etter eruit kwam.. Het aanhappen deed zo zeer dat ik tussen de voedingen door alweer huilde om de gedachte dat hij zo weer zou komen. En als het nu lleen het aanhappen was! Maar mijn hele borst (links en rechts) blijft zeer doen tijdens het drinken! Geen harde schijven, geen stuwing, geen borstonsteking, maar wel pijn! De spruw bleek doorgetrokken te zijn en pijn te doen overal. Ook mijn onderkantje zoals de kraamverzorgster zo lief zegt, blijkt geïnfecteerd en jeukt en prikt nog meer dan normaal. Een kolf was de oplossing, mijn tepels rust gunnen en laten herstellen.

Dus kolf gehuurd. Levi dronk om de 3 uur, was drie kwartier bezig met de fles, en daarna kon ik weer een half uur gaan kolven, hopen op genoeg voeding voor een volgende voeding, dan de flessen en kolven uitkoken want door de spruw moet dat elke keer. En dan kwam Levi alweer voor de volgende fles. Mijn man naar werk, ik voelde me echt een enorme koe..Kon niet met Levi knuffelen, niet van hem genieten, was alleen maar bezig met voeden en de was. En het erge was dat mijn gevoel zei dat er iets niet goed ging met Levi. Na een weekend aanmodderen maandag het consultatiebureau gebeld. Ik mocht meteen langskomen (ik heb trouwens een SUPER cb!!) en mijn gevoel werd bevestigd. Levi was 200 gram afgevallen vanaf donderdag, terwijl hij allang boven zijn geboortegewicht zat.. Hij groeide dus niet eens, hij viel zelfs af! Na al die moeite en pijn niet groeien, nou daar waren de kraamtranen weer! De kolf trok mijn tepels weliswaar zachter maar alsnog helemaal kapot, dus aanleggen was echt nog steeds geen optie. Ik had blijkbaar te weinig energie om nog goede voeding te maken. We moesten even helemaal stoppen, ik mocht alleen nog spanning eraf kolven en verder niets. Flesvoeding gehaald en op naar het volgende avontuur.

Ik heb het gehaat, de kolf, het voeden zo, maar wat mis ik de borstvoeding... Nu na een aantal dagen zijn mijn borsten leeg en heb ik de kolf niet meer nodig. Mijn borsten krimpen hard en zijn bijna weer 'normaal', op een paar kleine kloofjes na. Stiekem denk ik: zou het nog lukken? Zou hij de borst nog accepteren en zouden ze nog weer melk kunnen produceren? Maar het is niet goed, niet voor hem en niet voor mij. Dus dit hoofdstuk moet ik afsluiten. Gelukkig hebben we de foto's nog! :happy En we genieten weer verder! Hij groeit, is weer alert en wakker en gelukkig! Dus ik ook! :wub