Ik had het afgesproken met mezelf...

Ik had het niet alleen afgesproken met mezelf, ik had het gezworen. Aan mezelf en aan iedereen die ik sprak: ik zou niet gaan huilen bij de eerste schooldag van mijn dochter.


Want waarom?  


Ja, natuurlijk is het een grote stap, een mijlpaal. Maar dat zijn er zoveel. Ik ging toch ook niet huilen bij het eerste badje, de eerste keer logeren (toen was ik er zo 1 die elke 5 minuten belde om te vragen of ze goed dronk/ goed gegeten had/ niet huilde bij het naar bed brengen/ goed had gepoept/ lief had geslapen etc), zelfs de eerste peuterspeelzaaldag huilde ik niet. 


Dus ik zou ook niet gaan huilen als ik haar naar school bracht. Nee, ik keek er zelfs naar uit. Het afgelopen jaar zitten de dames elkaar behoorlijk in de weg. Het is vooral ruzie, haat en nijd tussen de gezusters waarbij Sien vaak de eerste klap/ knijp/ schop uitdeelt waarom Aagje, eerst huilend mama roepen, nu terugdoet en graag een tikkie harder. Jullie begrijpen dat Sien het dan ook weer terug doet..... 


Hoewel het de laatste maanden beter gaat nu Sien verbaal steeds sterker wordt en het verschil in leeftijd ook minder... natuurlijk schelen ze nog steeds 20 maanden, maar ze begrijpen elkaar beter. Ze kunnen beter samen spelen en zelfs samen tegen mama.


Zo waren ze een keer boven aan het spelen toen ze naar beneden kwamen omdat ze dorst hadden. Zelfstandig als ze zijn vulden ze zelf hun beker (IKKE DOEN!!! ZELF!!! MAMA NIET HEEEEEEEELPEEEEEEEEEN!!!!!!!) en ze waren van plan om dit mee te nemen naar boven. Nadat ik ze vertelde dat dit mij geen goed plan leek en ze hun water beneden op konden dirnken duwde Aagje (type: ik stook graag anderen op tot het doen van dingen die ik zelf niet durf maar wel zou willen) haar zusje zachtjes in de rug en zei 'wel doen Sien, gewoon doorlopen. Kom, snel!' 


Ook laat Sien het vaker toe als Aagje wil helpen, zoals met puzzelen maar niet altijd wil Aagje helpen. Toen ik pas ging douchen in de ochtend, vertelde ik Sien dat ze niet hoefde te gillen, schreeuwen en alles van tafel op de grond hoefde te gooien als puzzelen moeilijk werd, maar even Aagje kan vragen om te helpen. Toen ik wegliep naar de badkamer, hoorde ik Aagje nog zeggen: 'Sien, als het puzzelen niet lukt dan ga ik je lekker niet helpen!' 


Oke..... waar is mijn lieve, zorgzame peuter gebleven en waar komt deze heks vandaan? 


Dus school kwam als geroepen. Niet zoveel geruzie, Sientje wat meer rust, Aagje even weg uit de sleur thuis want ik merkte ook dat ze zich de laatste weken enorm ging vervelen en steeds beziggehouden moest worden met 'schoolse' activiteiten als mini-loco. 


En aangezien we gewend waren dat ze 3 ochtenden psz deed, zal school toch niet zo'n indruk maken?


Dus wel... ze begon met 3 op de psz en was daar gewoon 'een gemiddelde'. De andere kindjes waren niet veel ouder of jonger, ze waren allemaal gelijk. 


Vanmorgen kwam ik het schoolplein op, en ze was ineens zo klein! Alsof ze kromp met elke meter dat we over het schoolplein liepen. Dat schoolplein vol grote, rennende, voetballende knullen en giechelende meiden. Dat hele grote, immense plein vol met kinderen die het allemaal, stuk voor stuk, op mijn lieve, kleine, kwetsbare meisje hadden voorzien. Mijn meisje, die haar schoolleven gaat beginnen en deze schooltijd eindigd als een beginnende puber. Die zich vanaf dan voor haar moeder schaamt, stiekem zoent met vriendjes waar ik niks vanaf weet, dat ik op een dag helemaal niks meer van haar weet omdat ze alles verborgen houdt en voor ik het weet een vrouw wordt, verantwoordelijk is voor zichzelf..... oke, ik draafde door zoals ik heel vaak doe, en toen moest ik een traantje wegvegen, en nog een, en nog een en toen even mijn meisje knuffelde omdat ik niet wilde dat de juf dat zou zien en zou denken dat ik 'zo'n soort moeder' zou zijn, terwijl ik die moeder eigenlijk toch wel ben. 


Vooral omdat haar juf mij nog kon van vroeger en ik niet zo goed weet of dat positief is of niet. 


Maar nu over Aagje... toen ik vanmorgen vertelde dat ze naar school ging vandaag zuchtte ze: 'ja, dat dacht ik al'. 


Wat vind je ervan om naar school te gaan?


'Spannend, maar ook wel een beetje leuk'. 


Aan de hand ging ze mee, mijn dame die elke stap een beetje kleiner werd (maar genoeg daarover). 


Eenmaal in school klampte ze zich aan mij vast, het werd toch wel heel erg spannend nu. 


Jasje weg, stoeltje opzoeken maar ze wilde mij niet loslaten. De juf heeft haar overgenomen en toen ik door het raam ging zwaaien, zwaaide en lachte ze terug. Geen traan heeft ze gelaten. Bij het ophalen leek ze enthousiast. Ze vertelde zelfs het 1 en ander (na een psz-dag deed ze dat nooit). Ze had geknutseld, buiten gespeeld (volgende keer moet mama wel mijn handschoentjes in mijn tas doen, ik heb ze nou lekker in mijn jaszak gedaan) en in een kring gezeten. In de kring gingen ze liedjes zingen en sommige kindjes gingen wat vertellen 'maar dat wilde ik niet, alleen luisteren'. 


Bij de lunch kreeg ze de keuze of ze nog een middagje naar school wilde of thuis wilde blijven. Ze koos voor thuis blijven 'maar ik vind het wel leuk op school'.


Al met al kan ik wel zeggen dat het een geslaagde eerste schooldag was. Ze heeft ook maar een klein klasje, volgens mij iets van 10 al zullen er in de loop van het jaar wel meer bijkomen. 


Zucht.


Mijn kleine dame, en al zo groot! Supertrots :-). 


389 x gelezen, 2

reacties (0)


  • Mamavanpearsje

    Heerlijk herkenbaar! Samen strijden tegen paps en mams ;). Wij mogen maandag de eerste schooldag meemaken, dat wordt nog wat met de zwangerschapshormonen gierend door mijn lijf

  • Wienepien

    Mooi geschreven en heel herkenbaar!

  • ons-mupke

    Ohh wat knap van Aagje! Mijn moederhart voelt met je mee. .. Wij mogen binnenkort!