2 dochters.... voorkeur?

De laatste maanden ben ik ontzettend weinig op babybyes. Of het nu komt door de nieuwe lay-out, of doordat mijn kinderen allang geen 'baby' meer zijn (en ik ook niet van plan ben om binnenkort weer in de baby-flow te komen)... of wellicht een combinatie van beide. Ik weet het niet.

Feit is dat ik over Aagje enorm veel heb geschreven en over Sientje een stuk minder. Dat is vast logisch. Van Aagje heb ik ook veel meer foto's. Het is nou eenmaal je eerste en dan is alles nieuw.

Pas had ik het er met mijn man over of wij voorkeur hadden voor de ene of de ander. Ze zijn zo enorm verschillend.

Aagje is over het algemeen lief, zorgzaam en rustig. Ze denkt veel meer na voordat ze doet. Ze is bang aangelegd, onzeker, snel over haar toeren en ze hangt erg aan mama. Ze heeft nabijheid nodig, vindt afscheid nemen moeilijk. We noemen haar dan ook mama's...... 'tuttebel' maar ook papa's....... 'lieve meissie!' De laatste maanden veranderd ze. Ze lijkt meer energie te hebben (tijd voor school?) en is op fysiek gebied enorm aan het proberen. Springen op en af van alles, fietsen zonder zijwieltjes deed ze natuurlijk al even, koprollen, staan op 1 been etc. Ook veranderd haar gedrag, op een manier die ik moeilijk kan omschrijven. Ze kan wat uit de hoogte doen als ze beledigd is, of ze laat zich op de grond vallen en zegt dat haar zusje haar geduwd heeft (terwijl ik heb gezien dat haar zusje niks deed, of haar heel zachtjes duwde). Ze kan zich ontzettend aanstellen en ongelofelijk overdrijven. Is dit de 'klaar voor school' fase? Of is het gewoon een kleine drama-queen in de dop? In ieder geval begint haar schoolleven na deze vakantie... spannend! Ze is naar de intake geweest, heeft haar stoeltje en kapstokje gezien. Ze vindt het erg spannend maar ik geloof ook wel leuk. 

Puzzelen is momenteel favoriet. Ze doet nu de 50-60 stukjes. Ook blijft knutselen 'haar ding'. Het liefst een hoop zooi op tafel en dan gaat ze haar gang wel. Helpen met schoonmaken en koken is ook helemaal leuk dus we blijven cake bakken. Ontzettend leuk om te ervaren dat ik steeds meer met haar kan ondernemen. Ze begint disney aardig te waarderen dus elke zaterdag eten we op de bank patatjes onder het genot van een disneyfilm. 

Sientje.... wat zal ik daarvan zeggen? Ze is opa's....... 'booswicht' en papa's...... 'schooier' maar ook mama's hele lieve kleine..... 'meissie!' Sien is in het bezit van een flink eigen willetje. Ze wil graag erg zelfstandig zijn, het beruchte 'zelf doen' zit er helemaal in. En mocht ik per ongeluk haar jas ophangen, dan rent ze gillend, schreeuwend en huilend (je weet wel, zo'n bui dat haar gezichtje rood aanloopt en over snot, kwijl en tranen zit) naar haar kapstokje, rekt al krijsend een jas eraf, bedaard dan om nogal stoicijns haar jas op de kapstok te hangen.

Zelf doen! Ik! Mijn taakkie! en wat al niet meer. 

Hartstikke goed dat ze dit wil maar soms.... dan heb ik een beetje haast. En soms..... dan kan ik het gewoon ff niet hebben. Doe gewoon even normaal, werk gewoon even een keertje mee, we hebben haast etc. Slapen gaat nog niet al te best maar het is geen drama te noemen. Het middagdutje is er al een paar weken vanaf. Ze gaat rond 19.00 naar bed en dan moet ik erbij blijven zitten tot ze slaapt. Dat duurt meestal niet langer dan een kwartiertje. Na een paar uur wordt ze wakker, doet ze een plas (dag en nacht zindelijk) en slaapt in ons bed/ in het matras naast ons bed verder. Soms, als we geluk hebben, slaapt ze door tot een uur of 7 maar vaak wordt ze rond 6 uur huilend wakker dat ze moet plassen.... en slaapt dan natuurlijk niet meer verder. Manlief en ik hebben zojuist afgesproken dat we haar niet meer laten plassen als ze tussendoor wakker wordt in de hoop dat ze dan ergens in de nacht komt om te plassen en wel gewoon tot een normaal tijdstip slaapt. 

Na de vakantie begint ze op de psz en volgens het CB was ze daar ook wel aan toe. Ze heeft, wederom volgens CB, een uitzonderlijk grote woordenschat maar de uitspraak is wel passend bij haar leeftijd. Ook haar Sien is puzzelen favoriet. Tot 12 stukjes lukt het haar goed, 16 stukjes ligt aan haar bui. Ze kan wat gefrustreerd raken wat prima past in het persoonsbeeld wat ik zojuist geschreven heb.

Fijne motoriek lijkt ook goed te ontwikkelen. Ze probeert al binnen de lijntjes te kleuren (lukt nog niet, maar je ziet dat ze het probeert) en ook verven gaat haar prima af.

Grove motoriek gaat ook prima. Het evenwichtsgevoel is er en ze doet haar grote zus lekker na met het springen en rennen. 

Sientje krijgt nog steeds borstvoeding. 2 jaar en ruim 3 maanden alweer. 

Pas hadden mijn man en ik het erover of we een voorkeur hadden. 2 meiden, zo verschillend! Mijn man gaf aan dat hij, hoewel absoluut geen voorkeur, het gedrag van Aagje (mama, ik vind het eeeeeeeeng'), beter kan hebben dan het gedrag van Sien (Ikkeeeeee!!!!!! Raaaaaaaah Bruuuuuuuuuuuul').  Voor mij is het juist andersom. Bij Aagje denk ik 'stel je niet zo aan!' en Sientje.... tja, dat arme kind heeft het gewoon zo moeilijk met zichzelf.

Misschien niet verrassend dat mijn moeder mij herkent in Sien, en dat mijn schoonmoeder mijn man herkent in Aagje. Wat je beter kan hebben, is dus maar net wat je beter begrijpt. 

Daarnaast is Aagje de oudste. Alles wat zij doet en leert, is nieuw voor ons. Alles is leuk en spannend en leven we vol verwachting naar uit. Als Sientje het daarna doet, is het natuurlijk ook erg leuk, maar niet meer zo leuk en zo speciaal als wanneer je het voor de eerste keer doet. 

En Sientje.... dat is gewoon de jongste. Ze is en zal altijd de kleinste blijven, de schattigste.... gewoon je kleine lieve meisje. Zoals mijn vader het ook tegen mij, zijn 30-jarige dochter, zegt... je bent de jongste. Je bent en blijft gewoon mijn kleine meisje. En zo kan hij nog altijd verbouwereerd zijn als ik een biertje drink. (nu is mijn vader al niet zo voor bier voor vrouwen, maar van mijn oudere zus kan hij het beter hebben).

Sientje heeft een enorm eigenwijs hoofd, kijkt fel uit die blauwe oogjes de wereld in en zodra ik dat hoofd zie van haar, moet ik vreselijk lachen.

Die emotie roept Aagje niet bij mij op en ik moet oppassen dat ik niet steeds lach zodra ik Sien zie, en niet lach als ik haar zie.

Want ik ben ook enorm blij om Aagje te zien. Aagje roept alleen een totaal andere emotie bij mij op. Ze is zo aandoenlijk. Ze vertederd me. Ze maakt dat ik haar wil beschermen tegen alles en iedereen en vooral tegen die hele grote boze buitenwereld..... waar ik bij Sien af en toe het gevoel heb dat ik die grote boze buitenwereld juist tegen haar moet beschermen :-). Tegen Sien zeg ik 'hup, ga die wereld maar verkennen' terwijl ik Aagje tegen me aandruk... blijf nog maar even veilig bij mama.

Dus voorkeur? nee.

Ik houd van allebei evenveel.

Maar ook... wat ik de liefde voor beide ontzettend verschillend. Wat mooi om te mogen ervaren.