Kamperen met 2 peuters...

Zaterdag zijn wij teruggekomen van onze kampeerweek met onze 2 peuters.

Waar we enorm optimistisch begonnen 'ze zijn zoooo moe van het buiten zijn dat ze prima gaan slapen'  zijn we nu toch iets minder enthousiast. Laat ik met de jongste, en lastigste, beginnen. De eerste dagen gingen prima. Al had ze soms wat slaapproblemen en werden er regelmatig wat uurtjes tussen ons in geslapen... verder had ze het prima naar haar zin. Ze schooierde heerlijk over de camping rond. Tegenover onze tent was een speeltuintje (zandbak, schommel, klimtoestel) waar ze binnen no-time haar witte rompertjes grijs kreeg. Naar hartelust schepte ze, klom ze of commandeerde ze wie-dan-ook om haar te duwen op de schommel. 

Verder vermaakte  we ons in het zwembad, op de fiets, met de knutselspullen aan de campingtafel etc.

Voor de achterhoekers onder ons, of degene die daar nog een vakantie gepland hebben staan: wij zijn naar pannenkoekenboerderij de heikamp geweest. Echt ontzettend leuk, groot speeltoestel erbij en ernaast een bos waar wij het 'kabouterpad' hebben gelopen. Ontzettend leuk voor kleine kindjes (peuterleeftijd). 

In het zwembad toonde ze zich een echt waterratje waar je steeds achteraan kon lopen omdat ze naar het diepe bad probeerde te sneaken. Keer op keer konden we met haar van de grote gljibaan af want het glijbaantje in het peuterbad werd toch echt te kinderachtig bevonden. In het diepe bad zelf was ze alleen maar aan het trappelen, draaien en probeerde ze uit je handen weg te komen aangezien het 'ikke! zelluf!' van start is gegaan. 

Na een paar dagen van slecht slapen en weinig tot geen mogelijkheden om zichzelf terug te trekken begon de temperatuur ook steeds verder op te lopen. Dit alles bij elkaar zorgde voor een hoopje schreeuwend, krijsend, huilend, overstuur kindje. Het ene moment vond ik haar enorm zielig 'kom maar hier meisje, heb je zoveel last van alle prikkels? Kan je het niet meer verwerken?' aan de andere kant kon ik haar af en toe wel wat aandoen 'gil toch niet zo, ik probeer je toch te helpen, doe dan gewoon normaal!' 

Uiteindelijk is manlief donderdag met Sien naar huis gegaan omdat zij en wij het niet meer trokken. Ik ben met Aagje wel tm zaterdag gebleven en gingen we, tot grote vreugde van Aagje, met de trein terug naar huis! 

Aagje heeft het ontzettend naar haar zin gehad! Heerlijk geslapen en heerlijk gespeeld. Zo geweldig om haar te zien genieten van het buiten zijn, het geren over de camping heen en het ontzettend leuke contact dat ze heeft met de dochter van mijn zus. Echt vriendinnetjes zijn het!

Eenmaal thuis zijn beide meiden ziek geweest. Sien begon zondag met spugen en knapte dinsdag weer op, dinsdag begon Aagje met hetzelfde. Wellicht heeft dat Sien op de camping ook dwars gezeten. 

Kleine sfeerimpressie:

Linksboven: grote neef had het na een paar rondjes wel gezien en wilde zonder zijn nichtjes verder. Die weigerden echter uit te stappen, hoe streng hij ook deed :-).

Rechtsonder: links ik met mijn meiden en rechts mijn zus met haar dochter.