Laatste dag als babymoeder

Vandaag was mijn laaste dag als baby-moeder. De laatste dag dat Josephine een baby was. Morgen is ze een dreumes.

Vorig jaar rond deze tijd zaten we in dubio. Moeten we de verloskundige bellen, want ja.... de weeen komen om de 3 minuten maar ja... ik heb nog niet eens pijn. Waar ik bij Aagje vanaf het allereerste klote-centimetertje heel veel pijn had, een aanhoudende weeenstorm waar geen einde aan leek te komen.... dacht ik bij Sientje pas bij volledige ontsluiting (op de snelweg) oke....nu vind ik het niet meer leuk. Dit doet AAAAAAAAH best wel heel veel pijn. Strompelend over de ziekenhuisgang, door 2 verloskundiges in mijn bed geholpen met een baby die voor mijn gevoel al ergens tussen mijn knieen bungelde want jaaaaaa.... natuurlijk had ik niet moeten wachten met bellen tot de weeen al een uur om de minuut kwamen, maar he.... met mijn eerdere ervaring wachtte ik tot het echt, echt, echt pijn zou gaan doen. 

Ik kan mijn moeder nog zo goed herinneren toen we thuis kwamen met een baby. Haar ogen groot van verbazing: 'jullie zijn net een uurtje weg en nu kom je terug met een baby??' 

Hoe stoer ik me voelde na de bevalling. Rolstoel? Nee joh, en geef die maxi-cosi ook maar aan mij. Ladieladiela over die ziekenhuisgang als pas bevallen vrouw. Haha. Wat een verschil met de bevalling van Aagje waar ik de eerste dagen alleen maar een beetje flauwtjes kon glimlachen. 

Er waren nog meer verschillen. Aagje lag doodstil bij mij in het rond te kijken. Sientje kwam er krijsend uit en op een incidentele adempauze na bleef ze krijsen tot ze thuis in haar wiegje in slaap viel. 

Aagjes grootste talent was drinken uit de borst. Sientje heeft het echt moeten leren, met vallen en opstaan. 

En nu is Sientje 1 jaar. Nog steeds een felle tante die boos en driftig gaan huilen en gooien als ze iets niet wil. Nog steeds drinkt ze uit de borst en dan vallen haar oogjes soms langzaam dicht, alsof ze nog een klein babietje is.

Ze kruipt, trekt zich op tot staan, loopt de trappen op, loopt langs tafels en met alles wat ze kan voortschuiven, klimt op alles wat mogelijk is en ook alles wat eigenlijk onmogelijk is. Wordt een slim meisje zoals ze een stoel voor het dressoir schuift om iets te pakken wat eigenlijk niet mag. Is een klein etterbakje die doelbewust haar grote zus plaagt om reacties uit te lokken. 

Mijn lieve, kleine meisje met haar grote felle ogen. Morgen is ze een dreumes. Morgen ben ik geen baby-mama meer en zal dit waarschijnlijk ook nooit meer worden. Ik ben blij. Het eerste jaar kan je maar vast gehad hebben. Zo zwaar als het eerste jaar, kan je het nooit hebben. Maar ook..... we sluiten weer een hoofdstuk af. Kleine meisjes worden groot en daarop is mijn meisje geen uitzondering.

Morgen is ze jarig. Morgen wordt ze 1.