Update over mijn dames en mijzelf

Weinig tijd om te bloggen maar ik wil het toch proberen bij te houden zodat Sientje later ook herinneringen heeft. 

Laat ik dan bij haar beginnen:

Ze is nu ruim 7 mnd en heeft al zoveel geleerd. Ze zit al op handen en knietjes heen en weer te wiegen maar kruipen lukt nog niet. Al tijgerend komt ze ook waar ze wezen moet, ze gaat de hele kamer door en als de voordeur openstaat ligt ze voor de deur te kijken naar buiten. Hahaha, dat kleine moppie. Soms zit ze haar grote zus spelen met haar vriendjes en dan trappelt en zwaait ze op mijn schoot van ongeduld, totdat ze zelf ook kan fietsen, steppen, rennen en springen. 

Het eten gaat steeds beter. Ze kan het inmiddels wegkrijgen. Ze eet stukjes brood, stukjes komkommer, knabbelt lekker op stukjes peer en eet wat mee van de avondmaaltijd. Deels stukjes aardappel/ groenten en deels prakje al gaat er niet meer dan een enkel hapje in. 

Ook krijgt ze nog borstvoeding al lijken we even in een dipje te zitten. Ze wil niet zo lang drinken, lijtk zich snel te verslikken. Ze krijgt 2x pd een flesje moedermelk met bambix in de hoop dat ze door zou gaan slapen maar het heeft vooralsnog niet het gewenste effect. Ik denk dat ik er daarom maar weer mee ga stoppen in de hoop dat de borstvoeding weer beter gaat.

Ook wordt ze eenkennig. Als ze vreemden ziet, zeker als ze niet veilig bij papa of mama zit, trekt ze gelijk een pruillipje en gaat ze heel zieligjes huilen. Ook bij mijn moeder, die regelmatig oppast, doet ze dit. Aagje heeft bij al haar eenkennigsheidsfases/ verlatingsangsten/ aanvallen van verlegen doen nooit bij mijn moeder gehad. Nu hebben die twee ook zo'n enorme band samen, echt een klik. Zo leuk om te zien. Ik ben benieuwd of die band met Sien toch minder is, omdat Sien bij mijn moeder wel even eenkennisheid laat zien. 

Sien maakt ook verschillende geluidjes en zegt soms de heel tijd papa: papapapapapapapapapapa. Aagje zei altijd mamamamamamamma dus de papa is helemaal blij :-). Sien vindt het heel leuk om op schoot te staan, kan aan je handen ook gaan staan maar nog niet zelfstandig. Ook kan ze zitten maar ze verliest toch al snel haar evenwicht. Ze kan al uit een bekertje drinken zonder zich te verslikken, wel moeten wij die beker nog vasthouden. Als ze een beker ziet dan begint ze ook al enthousiast te schudden en als we niet snel genoeg zijn te huilen. 

Het slapen gaat supergoed! Ze huilt bijna niet meer in haar bedje, heel soms wat mopperen. In de ochtend slaapt ze een uurtje, 's middags ongeveer 2/3 uurtjes en vaak eind van de middag nog een uurtje. Dan slaapt ze 's nachts ongeveer 12 uur met vaak maar 1 voeding tussendoor. Ze vindt het heerlijk om gek te doen. Kietelen, in de lucht 'gooien' (enkele centimeters hoor), op haar buikje 'pppprrrrtttt-en' vindt ze heerlijk! Ook is en blijft ze gek op haar grote zus. Ze gaat ook steeds vaker naar haar zus toe om te kijken wat zij aan het doen is, tot groot ergenis van Aagje haha. 'Nee Sien!' gaat het dan eerst, gevolgd door wegduwen. Uiteindelijk gaat Aagje dan maar op de bank haar spel vervolgen. 

Aagje: 3 jaar en 3 maanden alweer en wat een ontwikkelingen. Ze heeft een loopfietsje (1 wiel voor en achter) die ze steeds beter onder controle kan houden. Steppen gaat als de beste en ze gaat steeds beter bouwen met duplo. Ze praat enorm veel opeens, kan zo heerlijk klessebessen. Soms zegt ze dingen waarvan ik denk 'huuuuh?' Geen idee waar ze het soms vandaan haalt. Ze gaat ook steeds beter rennen en klimmen doet ze ook graag, al blijft ze voorzichtig. Het delen van haar speelgoed wordt ook opeens moeilijk dus regelmatig vertrekt haar vriendje (bijna 4 jaar) weer boos naar huis haha. Verstoppertje spelen (voordat ik heb gezegd 'Waar is Aagje nou?' laat ze zichzelf alweer zien haha), knutselen (knippen, verf, kleuren, klei, stempelen) en tellen zijn favoriete spelletjes. Ook wil ze alles zelf doen. Jas aan en uit, schoenen aan het uit, brood smeren, brood snijden en wat een frustraties als het niet lukt. Oh oh oh.... haha. Ze is gewoon een heerlijk mopje. Pas drukte ze haar popje tegen haar borst aan, dus ik vroeg 'gaat popje lekker melk drinken?' ze kijkt me aan en zegt: 'nee, soep!' haha, lekker dingetje. Ze doet nog een heerlijk middagdutje van gemiddeld 2 uurtjes en als ze dan wakker is, en ook in de ochtend, gaat ze lekker liggen kletsen. Ze ligt nog in haar ledikantje maar binnenkort gaat ze over naar een groot bed. In haar ledikantje hebben we de middelste 3 spijlen eruit gehaald maar ze blijft netjes liggen. Soms zegt ze bij het slapen gaan 'uit?' en wil dan uit bed kruipen. Dan zeg ik dat ze uit bed mag als mama haar weer komt halen en vooralsnog blijft ze keurig liggen. 's Nachts slaapt ze door, ze slaapt ongeveer van 19.30-8.00 dus geen klagen! 's Avonds ligt ze vaak ook nog wel een uurtje te kletsen, zo heerlijk om naar te luisteren!

En dan me-meself- and I:

Ik ben VRE-SE-LIJK moe! 28 uur werken waarbij er altijd beweging en veranderingen zijn met een werkgever die (terecht) verwacht dat ik groei en bloei en mezelf ontwikkel valt me momenteel heel zwaar. Ik heb vaak zoiets van 'pppffffff, moet ik weer werken? Weer allerlei mensen die van alles van mij verwachten? Ik vind het zwaar om tot 23.00 te werken, dus niet voor middernacht in bed te liggen, een gebroken nacht te hebben en om 7.00 weer paraat te staan voor een dag zorgen voor en huishouden... de avonden dat ik niet werk wil ik sporten, vriendinnen bezoeken of visite ontvangen, een avondje gezellig met manlief zijn... soms verlang ik er weleens naar om gewoon een weekje all-in te boeken in een mooi hotelletje aan het strand ALLEEN. Maar ik moet het doen met een weekje centerparcs met man en kinderen... dat klinkt wel heel ondankbaar. Ik ben oprecht dankbaar dat we beide een baan hebben, kunnen werken zonder gebruik te hoeven maken van betaalde opvang, onze kindjes lekker vertrouwd thuis, op vakantie te kunnen... echt waar, ik ben dankbaar en voel me zeer zeker gezegend. Ik zou geen huismoeder willen zijn, of maar heel weinig willen werken maar dat neemt niet weg dat het verrekte zwaar is. 

Ook als je nog 3x per week wil sporten want ja, er zitten nog steeds 6 zwangerschapskilo's aan. Waar ik bij Aagje na 1 week op een pannenkoeken-dieet moest omdat het allemaal veel te snel en veel te hard ging en ik een maat kleiner had dan voor de zwangerschap, moet ik nu tomaatjes en komkommer 'snacken' en 3x per week sporten om stabiel te blijven. En ik wil niet stabiel blijven, ik wil afvallen! Ik wil weer in maat 36 kunnen, die love-handles moeten weg en die buik strak! Zeker met dat zonnetje dat fluistert dat de zomer in aantocht is. Oke, ik ben in 21 maanden tijd 2x 20 kg aan gekomen en misschien was het iets teveel gevraagd om dit er makkelijk af te krijgen maar het voelt zo oneerlijk dat ik er zo hard voor werk en dat het er gewoon niet afgaat. Zo frustrerend dat ik af en toe met Aagje op de grond zou willen liggen schreeuwen en stampen. Nu heb ik mijn hoop gevestigd op '9 maanden ontzwangeren' en dat het er na 9 maanden opeens afgaat.