6 maanden borstvoeding- Sientje

Mama's lieve kleine dametje. Ik heb je net in je bedje gelegd nadat je jezelf helemaal vol had gedronken. Je keek me verzadigd aan met je oogjes half dicht. Toen mama jouw verhalfjaardag vierde, heeft ze er helemaal niet bij stil gestaan dat je ook al 6 maanden borstvoeding kreeg. Bij je grote zus was dit mama's streven en wat was ze trots dat ze dat had gehaald. Bij jou was er geen streven. We zouden het gewoon doen totdat 1 van ons er genoeg van had.

Toch wil mama er even bij stil staan, omdat ze er bij je grote zus ook over heeft geblogd. Omdat jij het ook verdient dat mama over jou schrijft, over alles wat je doet en meemaakt en voor nu in het bijzonder de borstvoeding. Ook al was 6 maaanden geen doel, toch is 6 maanden borstvoeding een einde. Het einde van enkel en alleen groeien op mama's melk. Wat heb je dat goed gedaan! Weet je nog kleine meid, dat je in het begin helemaal zo goed niet groeide? Dat je steeds maar af ging vallen en de kraamverzorgster en verloskundige zich zo'n zorgen gingen maken? Dat ze mama helemaal onzeker gingen maken over de kwaliteit van haar melk? Maar het lag niet aan mama's melk, he? Je was nog zo misselijk van het vruchtwater, en mama's borsten waren zo superhard dat je niet goed kon drinken. Je moest steeds maar huilen omdat je niet goed kon happen, of je verslikte je in die enorme stroom moedermelk die je niet kon verwerken. Maar na de kraamweek ging het steeds beter. Geen gezeur van de kraamverzorgster die je soms zo ruw vast kon pakken als ze vond dat jij moest drinken. Geen geweeg elke dag of je wel genoeg aan kwam. Geen verloskundige die vond dat je maar een flesje moest. Mama wist wel dat haar melk goed was voor jou, dat je er heus wel op zou gaan groeien en nu er rust was in huis, ging je groeien. Bijna 15 centimeter en ruim 2,5 kg ben je groter geworden. 

Lieve, kleine schat. Wat kunnen we eindelijk genieten van het samen zijn, van het drinken. Als je jezelf over je hoofdje aait en je haartjes er bijna uittrekt. Als je midden in de nacht gulzig mama's borsten leegdrinkt. Wat kan mama ook eindelijk genieten van jou! Het was niet makkelijk in het begin, het goochelen tussen jou en je zus met het vele gehuil van jou. Maar we hebben ons erdoorheen geslagen. Wat ben jij een lief, vrolijk poppetje geworden. Wat kan jij mama een stralende lach geven als je uit bedje wordt gehaald en wat kan je gillen van plezier als papa druk met jou doet. Wat ben je gek op je grote zus en wat houdt je grote zus van jou. 

We houden allemaal van jou, kleine mop. Ook al heeft mama niet altijd engelengeduld of ook al laat mama je soms even huilen in je bedje omdat er nog 1001 dingen gedaan moeten worden. Geloof 1 dingetje van mij, lief schatje, mama doet haar best voor jou, om echt een goede mama voor jou te zijn. Maar mama is geen superheldin en zonder slaap kan ze soms een hele vervelende mama worden. 

Gister heb je voor het slapen gaan een papflesje gekregen en het deed mama's hart een beetje pijn dat je van een papflesje wel doorslaapt. Is mama's melk niet goed genoeg voor de hele nacht? Papa begreep niet zo goed dat mama teleurgesteld was, want we wilde toch juist dat je door ging slapen? Waarom was mama dan toch verdrietig? Maar dat is het moederschap, kleine meid. De hele dag word je heen en weer geslingerd tussen liefde en wanhoop en tussen lachen en tranen. 

Ook heb jij je eerste hapje broccoli op, en wat moest je daarvan huilen. Je liep rood aan en krijste van woede. Doe maar rustig aan, meisje, neem je tijd. Je kunt je hele leven nog genieten van broccoli, geniet nu nog maar even met volle teugen van mama's melk.