Een knalroze dildo!
Ik had het al een beetje zien aankomen. Manlief is bezig met z´n 3e 50 tinten boek en niet zo heel lang geleden vroeg hij de brandende vraag.... 'mopje, zou jij speeltjes leuk vinden?'
'Speeltjes? Wat voor speeltjes?'
'Gewoon speeltjes. Voor in bed'.
Aha, dat soort speeltjes.
'Nou ja, dat hoeft van mij niet zo hoor. Als jij het echt heel graag zou willen, dan wil ik er wel over nadenken.'.
Hij liet het rusten. Dacht ik. Een aantal dagen voor valentijnsdag werd hij wat zenuwachtig. 'Ik hoop maar dat je mijn cadeautje leuk vindt, mopje' zei hij wel een aantal keer per dag.
Bij mij kwamen de puzzelstukjes wel wat dichter bij elkaar hoewel ik nog steeds hoopte dat hij gewoon met een bos bloemen en een doosje bonbons aan zou komen zetten.
Niet dus.
Toen ik die ochtend het pakje openmaakte kwam er een dildo tevoorschijn. En niet zomaar een dildo, een knalroze dildo!
Gatver! Wat moet ik nou met een dildo? Noem me preuts, noem me saai, noem me ouderwets maar ik ben gewoon niet zo'n dildo-type. Dat ben ik nooit geweest en dat zal ik ook nooit zijn. Een beetje verbaasd en misschien zelfs verontwaardigd hield ik mijn allereerste dildo in mijn handen.
'Ik eh....' stotterde mijn man. 'Ik heb er maar eentje uitgekozen zonder aders enzo, dan lijkt hij wat minder echt'.
Fijn.
Hoe haalt hij het in zijn hoofd om mij een dildo te geven. Mij! Zijn vrouw! Zijn zwangere vrouw nog wel.
Nu ben ik dus ook een vrouw met een dildo in haar nachtkastje. Ik heb hem al voorzichtig verteld dat ik meer 'van het echte werk' ben.
Ik kan er nog steeds niet over uit. Een dildo!
reacties (0)