8 maanden alweer!

Dinsdag was mijn meisje alweer 8 maanden. 8 maanden, hoe groot is dat? Ze is ook vaak zo groot, als ze gezellig aan tafel een prakje mee-eet, als ze op haar knietjes zit te spelen of zit te kletsen tegen de vissen. Maar ze is ook zovaak nog zo klein. Als ze naast haar grote neef van 10 jaar zit, of als ze na het borstdrinken in slaap valt. Als ze moe haar wangetje tegen mijn wangetje legt en we samen een liedje gaan zingen en gaan lopen. Lopen op de arm. Wat kon ze daar altijd van genieten. Hele dagen hebben we gelopen, wij vonden er niks aan maar Aagje vond het zo fijn. Nu wil ze het niet zovaak mee. Nee, ze wil spelen. Ontdekken. Onderzoeken. Kruipen en staan. Gillen en brabbelen en vooral alles zien en meemaken. Op de arm gooit ze haar kontje naar achter en duwt zich met haar handjes van je af.  Dus genieten we er extra van als ze moe is, en de rust heeft om lekker tegen je aan te zitten en te lopen met haar. Liedjes zingen en genieten van dat kleine handje dat over je arm wrijft. Kroelen. Wat kan ze heerlijk kroelen als ze eventjes die rust neemt.

Wat is dit een heerlijke periode! Ze is niet mee zo klein, ze kan immers al zoveel. Maar toch is het baby er nog niet helemaal af, is ze toch ook nog wel heerlijk klein.

Ik kan verrukt uitroepen ´ze wordt zo groooooot!´ maar tegelijktijd vertederend naar mijn slapende meisje kijken. ´Wat ben je eigenlijk nog maar een kleine muppet!´

Dinsdag mocht ik weer mee naar het consultatiebureau. De laatste keer dat ik er geweest was lag ze nog in de wagenbak en kreeg ze haar 3e prikjes. Aantal maanden geleden dus, papa mocht elke keer alleen. Nu mocht ik weer mee en de mevrouw stelde de allerleukste vraag die je als moeder maar kan beantwoorden, namelijk ´wat voor meisje is Aagje?´

Aagje, mijn lieve, lieve Aagje. Mijn ondernemende, nieuwsgierige, vrolijke Aagje, als....... als er maar rust, reinheid en regelmaat aanwezig is in haar leventje. Alleen dan. Alleen dan wil ze alles proberen, alles onderzoeken, overal mee naar toe en alleen dan kan ze heerlijk spelen. Wanneer er niet aan die voorwaarde wordt voldaan heb ik een huilend, zeurend, chagerijnig kind dat niet wil spelen, niet wil eten, niet wil drinken, niet wil lopen, niet wil slapen, gewoon helemaal niks wil.

Aagje is helemaal door de keuring heen. Toen ze op haar ruggetje lag en de mevrouw haar aan haar handjes tot zitten wilde laten komen, ging mevrouw gelijk staan. Toen ze op haar buikje lag om te onderzoeken, kroop ze gelijk weg. Mijn lieverdje toch! En maar lachen, nieuwe dingen zijn altijd zo interessant.

Ook voor de blokjes-test is ze geslaagd. Ze pakje het ene blokje goed aan, het andere blokje was niet meer interessant maar ze pakte het eerste blokje wel over naar haar andere handje dus dat was goed.

Aagje kan ook zo goed kletsen. Bah en ham. Papa en mama. Optrekken tot staan heeft ze ook helemaal door. Overal zoekt ze wel iets om zich aan op te trekken. De bank, de stoel, de tafel, het wippertje en lachen als ze staat. Zo trots is ze op zichzelf. En papa en mama niet minder natuurlijk! Helaas valt ze wel erg vaak, gelukkig wordt haar verdriet dan erg serieus genomen ´ben jij nou op je lieve, mooie snuitje gestuiterd?´ kirren we dan en dan even uithuilen op de arm. Maar niet te lang natuurlijk want er moet wel gespeeld en ontdekt worden!

De feiten zijn overigens 68 cm en 7660 gram. De mevrouw voorspelde dat Aagje de volgende keer los naar binnen komt gelopen. Nou, zet hem op Aagje, je hebt nog 3 maanden om te oefenen!