Hoezo ga ik dood??
Maandag hadden ze na een een bloedonderzoek in het ziekenhuis vastgesteld dat ik zwangerschapscholestase heb.
Die diagnose was nog niet meteen bekend, maar de arts wilde me liever een paar dagen houden voor de zekerheid en totdat de resultaten bekend waren van die dag.
De uitslag van maandag wees uit dat mijn leverwaarde iets verhoogd waren (maar kon gebeuren tijdens de zwangerschap).
Die diagnose was nog niet meteen bekend, maar de arts wilde me liever een paar dagen houden voor de zekerheid en totdat de resultaten bekend waren van die dag.
De uitslag van maandag wees uit dat mijn leverwaarde iets verhoogd waren (maar kon gebeuren tijdens de zwangerschap).
Ik kreeg een dieet en medicijnen en moest blijven tot een volgende test.
Als de resultaten gelijk bleven of verminderen dan mocht ik zonder zorgen naar huis.
Woensdag kreeg ik de 2e test en die wees uit dat sommige waarden iets lager waren, sommige gelijk en sommige iets hoger.
Al met al wilden ze me naar huis laten gaan, maar op eigen risico.
De arts in het ziekenhuis had liever dat ik bleef voor de zekerheid
De assistente zei dat ze verder niets gingen of konden doen dan een bloedtest vrijdag en als ik zo onrustig ben dat ik dan net zo goed naar huis kon gaan.
Ik deed helemaal geen oog dicht in het ziekenhuis en voelde zelf aan dat ik wat dat betreft beter naar huis kon, om tenminste een fatsoenlijke nachtrust te hebben, ik was zooooo moe.
Ik deed helemaal geen oog dicht in het ziekenhuis en voelde zelf aan dat ik wat dat betreft beter naar huis kon, om tenminste een fatsoenlijke nachtrust te hebben, ik was zooooo moe.
Wel moest ik naar een gyn. om mijn medicijnen te halen en voor de bloedtest vrijdag te laten doen.
Hiervoor kreeg ik een brief voor de gyn.
Mijn gyn is op vakantie dus ik ben naar haar plaats vervanger gegaan, hij had het druk en ik moest om 15.00 terug komen.
Om 17.00 waren we aan de beurt en hij had de brief gelezen.
In de brief stond mijn situatie (zwanger en zwangerschapscholestase) en de uitslagen van de testen en de melding dat ik het ziekenhuis verlaat op eigen verantwoording, omdat de arts me liever daar gehouden had.
De vervanger was zo geschokt van deze melding dat hij me niet verder wilde helpen.
Hij zei dat het levensgevaarlijk was, dit was een grote fout van het ziekenhuis, want als er iets fout gaat ben ik binnen 1 uur dood en kan niemand wat doen.
Het bloed spuit dan overal uit en dan kan geen infuus meer helpen.
Het bloed spuit dan overal uit en dan kan geen infuus meer helpen.
Nee ik moest direct terug vond hij en dan moest het ziekenhuis echt 3 tot 5 x per dag bloed afnemen en mij heel scherp in de gaten houden!
Hij wilde er in ieder geval niets te maken mee hebben..
Hij wilde er in ieder geval niets te maken mee hebben..
Ik was helemaal van de kaart van wat hij zei en geshockt want het ziekenhuis heeft alleen maar als waarschuwing gegeven dat ik er rekening mee houd dat ze onze zoon Julian volgende week kunnen gaan halen via keizersnede.
Ondanks ik geschrokken was nu wilde echt niet meteen terug, ik wilde eerst snel een 2nd opinion.
Want sls ik echt in levensgevaar ben laat de arts me toch echt niet gaan... althans dat lijkt me hoor
Thuis heb ik meteen mijn hebamme (vroedvrouw!?) gebeld en die zei oh ja die gyn. die is heel erg paniekerig, die stuurt zijn patienten om ieder wisje wasje naar het ziekenhuis. Hij is gewoon doodsbang en erg paniekerig.
Thuis heb ik meteen mijn hebamme (vroedvrouw!?) gebeld en die zei oh ja die gyn. die is heel erg paniekerig, die stuurt zijn patienten om ieder wisje wasje naar het ziekenhuis. Hij is gewoon doodsbang en erg paniekerig.
Volgens haar zou het ziekenhuis me ook echt niet naar huis gestuurd hebben als ik in levensgevaar was...
Op internet heb ik nog gezocht over zwangerschapscholostase en de kans dat er wat met Julian gebeurd is er, maar ook heel klein.
Dit is de kans op doodgeboorte, maar zover ik begreep gebeurd dat het vaakst als de moeder het bv niet door heeft en het kindje er op een natuurlijke manier uit wordt gehaald.
Dat de moeder sterft heb ik op geen enkele website terug gevonden.
Ik heb vannacht moeilijk geslapen door de angst, bij ieder krampje dacht ik... "ga ik nu dood"
Mijn man Mark heeft het ook zwaar, gisterennacht was hij erg duizelig door alle stress.
Want die gyn. zei ook tegen hem: breng haar naar het ziekenhuis, straks is je vrouw en kind dood" etc etc... is ook vreselijk voor Mark om te horen als een arts zoiets zegt...
Ik heb het ziekenhuis vandaag gebeld en gezegd dat ik de medicijnen wel heb maar geen bloedtest kon krijgen of het niet via hun kon.
De arts die de brief had ondertekende (hoofd verantwoordelijke) had mijn dossier erbij gepakt en zei dat het ook gewoon naar hun toe kan komen voor de bloedtest en ze vroeg of ik smiddags kwam of in de ochtend.
(die rare vent had wel de medicijnen uitgeschreven, terwijl hij eerder zei dat hij dat niet ging doen omdat hij er niets mee te maken wilde hebben. Ook betaal je praxis geld bij zo een bezoek, die zouden we terug krijgen, als teken dat hij niets ermee te maken wilde hebben.
Recept voor medicijnen kreeg ik dus ineens wel en het geld kregen we niet terug... heel raar, maar ja)
Morgenochtend ga ik weer voor onderzoeken en is er een kans dat als de uitslagen weer te hoog zijn ik weer in het ziekenhuis moet blijven.
Dan doen ze maandag nog een test en als die te hoog is moeten ze Julian gaan halen.
Maar dat is dan echt het beste en heel erg bang ben ik daar niet voor hoor.
Maar dat is dan echt het beste en heel erg bang ben ik daar niet voor hoor.
Ik hoop dat het allemaal goed is morgen, maar ik moet het afwachten.
reacties (0)