Sollicitatie en mijn moeder
Lieve dames,
Allemaal bedankt voor het duimen voor mijn sollicitatie. Helaas ben ik vandaag afgewezen, maar dat jullie zo hard voor me geduimd hebben doet me wel goed :-)! Ik klapte echt totaal dicht tijdens het gesprek! Ik zat tegenover 3 man (2 vrouwen en 1 man) en op zich klikte het wel met alle 3 maar ik werd wel een beetje nerveus van die man. Waarom weet ik niet en dat maakt ook niet uit, maar daardoor voelde ik me niet echt op mijn gemak. Ze stelden natuurlijk veel vragen en ik wist wat ik erop wilde zeggen maar het lukte gewoon niet. En in plaats van dat ze dan even bellen dat je afgewezen bent, krijg je zo'n standaardmailtje. Lekker persoonlijk not! Als ze nou tig man op gesprek hadden gehad, kan ik me voorstellen dat je niet iedereen gaat bellen, maar we waren maar met zijn 3-en. Ach...het zal wel niet de baan voor mij geweest zijn, anders was ik wel aangenomen.
Maar nu het stukje over mijn moeder. Waar het vlak na de geboorte van Kayleigh eigenlijk heel goed ging tussen mijn moeder en mij sluipen nu de irritaties er weer in. Ze is weer haar eigen egoïstische ik en vindt dat iedereen het beter heeft dan zij. Nou ja...daar kan ik dan nog wel mee leven, maar wat er gisteren toch gebeurd is dat sloeg werkelijk alles! Ik had Kayleigh bij haar gebracht om op te passen en ze heeft wel ooit gezegd dat ze geen poepbroeken wil verschonen, maar ik dacht dat dat een grapje was. Nou niet dus! Het lijkt mij dat als je op je kleinkind wilt passen je ook de verzorging op je neemt, maar zij wil alleen de lusten en niet de lasten. Goed...ik kwam rond half 11 terug van mijn gesprek (ze vroeg niet eens hoe het gegaan was, want ze was weer eens jaloers dat ik op gesprek mocht komen en zij nooit ergens uitgenodigd wordt), zegt ze tegen mij: ik denk dat Kayleigh een volle broek heeft want ze zat zo te persen... Ik rook het al van een afstandje, dus zij moet dat ook geroken hebben! Het was nou niet iets wat je ontgaan kon zijn. Zegt ze heel mooi: ja ik had wel even willen kijken, maar ik wist niet waar je de luiers gelaten had. Nou mijn nekharen gingen recht overeind staan van die opmerking, want die zitten gewoon in de luiertas, waar ze altijd inzitten. Ze staat er nota bene altijd met haar neus bovenop als ik Kayleigh ga verschonen! Maar goed...ik heb mijn opmerking dus maar ingeslikt, want anders was het meteen al heibel. Ik ga Kayleigh dus verschonen, zit echt heel haar broek vol, het was dus gewoon al in haar kleren gaan zitten. Nou dat was dus geen poepbroek van 10 minuten eerder, maar wie weet hoelang ze daar al in gezeten heeft. Dat is toch niet normaal dat je een kind misschien wel een halfuur met een volle broek laat zitten? Kijk als je het nou niet wist dan vind ik het nog wat anders, maar ze zei zelf dat ze al een tijdje gehuild had en dat ze dacht dat ze een volle broek had. Verder erger ik me kapot aan het feit dat ze zo'n dikke laag make-up opsmeert dat haar kleertjes altijd onder de make-up zitten, dus ik vraag me af of het nog wel verstandig is om haar naar mijn moeder te brengen om op te laten passen. Ik weet dat ze gek is op Kayleigh, maar bij oppassen horen toch ook de minder leuke dingen toch? Oja...en dat was nog niet alles: ze had bedacht dat Kayleigh wel in het wipstoeltje kon zitten terwijl zij even wat anders ging doen en ze dacht dat ze Kayleigh en hun hond wel alleen kon laten. Nou dat heb ik haar dus maar even uit haar hoofd gepraat, zelfs ik laat onze beesten nog niet alleen met haar. Dat weet toch iedereen dat je dat niet kunt doen? Nee ik heb er geen goed gevoel meer over om haar daar achter te laten, want wie weet hoevaak ze dat al gedaan heeft. Moet er niet aan denken dat ze straks gebeten wordt ofzo!
Nou is het toch weer een hele klaagblog geworden, maar het lucht wel even op om het van me af te schrijven :-)! Hopelijk de volgende keer een leukere blog!
xxx
reacties (0)