Hoi dames,
Denk dat jullie geen 'klaagblogjes' van me gewend zijn, maar het moet er gewoon even uit.
Sinds de geboorte van Kayleigh geniet ik met volle teugen van haar en ben ontzettend dankbaar dat het ons gegund is om een kindje te krijgen dus hopelijk komt de blog niet verkeerd over. Maar nu ik zonder werk zit, eigenlijk al onze vrienden veel moeten werken en manlief natuurlijk ook hele dagen van huis weg is voel ik me de laatste tijd zo ontzettend eenzaam! Ik had nooit verwacht dat me dit zou overkomen, maar ik heb er gewoon ontzettend veel behoefte aan om even onder de volwassenen te zijn. Natuurlijk kan ik wel een keer naar mijn ouders of schoonouders, maar daar ga je ook geen hele dagen zitten. Tenminste ik niet.
Morgen heb ik een sollicitatiegesprek en ik hoop echt zo dat ik aangenomen word, want anders word ik echt gillend gek denk ik pffff! Ik vraag me echt regelmatig af wat er met me aan de hand is en of er meerdere dames zijn die daar last van hebben. Ook vraag ik me regelmatig af of ik wel normaal ben omdat ik me zo voel...
Ben benieuwd of er dames zijn die dit ook herkennen?
Hopelijk vinden jullie het niet vervelend, maar ik moest het gewoon echt even van me afschrijven.
xxx
reacties (0)