Trots op mezelf!

Sommige van jullie wisten het al, maar anderen nog niet: na mijn prikervaring van gisteren (toen ik per ongeluk wegtrok met als gevolg een gigantische blauwe plek op mijn buik) wilde ik het vandaag zelf gaan proberen. Vrijdags komt onze buurvrouw altijd op bezoek en die zat er nu dus ook. Dus ik zeg tegen manlief: ik ga het proberen, maar als ik het niet durf roep ik jou goed? Ja dat was goed. De buurvrouw zei nog tegen mijn mannetje: die zal zometeen wel roepen... Ik was ook echt in de veronderstelling dat ik het niet zou durven. Het begon al met de verpakking, die wilde niet open! Ik dacht: kom op ga nou open, zou dit een voorteken zijn dat het me niet gaat lukken? Nou...de verpakking ging open en ik zat daar met mijn prik... Ik had me wel voorgenomen om er niet teveel over na te denken en er vooral niet teveel over te gaan zitten twijfelen, dus ik heb gewoon zonder echt na te denken die prik gezet en...ik heb er niks van gevoeld! Ja naderhand heb ik het gevoeld, maar dat was een gevoel van trots! Zoooo trots ben ik dat ik (degene met een prikkenfobie van hier tot ginder) zelf mijn prik gezet heb en er niks van gevoeld heb! Wederom ben ik erachter dat ik toch echt meer aankan dan ik dacht en ik ben er nu ook een stuk zekerder van dat het toch echt goed gaat komen! Alleen naderhand heb ik de vloeistof een beetje voelen prikken, maar dat vind ik niet zo erg! Ik ben helemaal hyper omdat ik een van mijn grootste nachtmerries heb overwonnen! Maanden heb ik me er druk om zitten maken en nu prik ik mezelf gewoon!

Zo dat wilde ik even met jullie delen :-)!