Operatie

Dinsdag was het dan zover, de operatie aan mijn neus. Ik moest om 14.30 uur binnen zijn, maar zoals altijd in het ziekenhuis liep het weer eens uit. Ik zat daar helemaal in de stress, doodsbang als ik was voor die narcose. Er hing een mededeling dat als de afgesproken tijd met een halfuur uitliep, je je dan even bij de secretaresse moest melden (zo te zien is het dus aan de orde van de dag daar...). Zo gezegd, zo gedaan: ik ben naar de secretaresse gelopen. Ze wist me te vertellen dat ze me zo kwamen halen en dat gebeurde inderdaad. Manlief en ik mochten, nadat ik een hele vragenlijst had gekregen, naar de kamer waar ik zou komen te liggen. Ik had aangegeven dat ik megazenuwachtig was, dus kwamen er tig soorten pilletjes aan die ik in moest nemen. Ondertussen wisten we nog niet hoelaat ik geholpen werd.

Nadat ik de pilletjes had ingenomen kwam de verpleegster melden dat ik pas om half 5 geholpen zou worden. Ik was de laatste! Ik zo: "Joepie! Dan had ik ook wel wat later kunnen komen". Maar goed...om 4 uur kwamen ze me halen. Gelukkig heb ik niet teveel meegekregen van het infuus inbrengen enzo, want ik was al aardig dizzy van de pillen. Rond kwart voor 6 werd ik wakker (gelukkig...mijn gebeden zijn verhoord en ik ben weer wakker geworden was het eerste wat ik dacht :-)). De pijn viel me erg mee. Kleinzerig als ik ben, had ik me er wel meer van voorgesteld, maar het was eigenlijk alleen een wat branderig gevoel. Om half 7 mocht ik terug na de kamer, waar ik manlief mocht bellen dat ik terug was. Die was wonderbaarlijk snel in het ziekenhuis... Ik vond het alleen maar fijn hoor dat hij er zo snel was! Na een aantal paracetamolletjes, een bakje vla en geplast te hebben mocht ik dan naar huis. Het was half 9 toen we thuis waren. Manlief rent en vliegt sindsdien voor me om het me zo gemakkelijk mogelijk te maken, wat is het toch een schatje he?

Nogmaals...de pijn viel reuze mee, alleen was het vervelend dat ik alleen door mijn mond kon ademen en door het intuberen had ik nogal keelpijn dus dat was minder. Verder moet ik als ik moet niezen dit met mijn mond open doen, dus erg smakelijk is het allemaal niet. Maar ja...niks aan te doen! Vandaag moest ik op controle en zouden de tampons die in mijn neus zaten verwijderd worden. Mijn god....wat deed dat zeer zeg! Maar goed...ik ben blij dat ik weer kan ademen en dat mijn neus openzit! Nu nog een week of 2 zoutoplossing en een kleine 6 weken neusspray en dan zou ik weer helemaal opgeknapt moeten zijn! Mag nog 2 weken niet bukken of tillen maar mag volgende week wel weer gaan werken. Ik kijk er wel naar uit, maar geniet nu nog maar even van de verzorging.

Wat me wel tegenvalt is dat mijn geliefde moeder (not!) helemaal niks van zich heeft laten horen! Ik heb weer eens ruzie met haar en ben eigenlijk klaar met dat mens, maar ze heeft me voor de operatie wel een kaart gestuurd maar daarna dus helemaal niks meer laten weten... Fijn zo'n moeder!

Verder ben ik vandaag 400 dagen BB-lid en ik ben nog lang niet van plan om jullie te verlaten :-) Dat moest ik ff kwijt hahaha!