Laatste iui ronde

Zoveel gebeurd de afgelopen week dat ik mijn gedachtes moet ordenen en hoop voor door alles op papier te zetten een plek aan de laatste gebeurtenissen en emoties een plek te kunnen geven...

Vandaag de laatste IUI  nr2 gehad. Eindelijk na 2x afgebroken poging ging het deze keer goed met Gonal-F 50. Een echte opluchting toen ik tijdens de echo hoorde dat er 1 grote follikel zat en dat de inseminatie vandaag (zaterdag) kon plaatsvinden. Deze week kon het ook eigenlijk niet beter gaan!  We hadden namelijk ook een gesloten bod gedaan op ons droomhuis en zijn het ook geworden van 3 stellen!  Wat voelden we ons gelukkig op dat moment! En nog steeds trouwens.  Alleen de iui van vandaag heeft ons geluk dik gedrukt. 

De arts nam ons mee naar de kamer en toen we eenmaal binnen waren zei 'ik heb een vervelend nieuws. De uitslag na het opwerken is maar 0,1 miljoen'. Ons gevoel over de uitslag was vanmorgen ook niet helemaal goed. Mijn partner had deze keer moeite met productie en de hoeveelheid viel ons wel tegen, maar goed, het is niet de belangrijkste dacht ik toen nog- ' als de kwaliteit wel goed is!' En met goed bedoelde ik beter dan de vorige keren. We hebben toch al zo ons best gedaan de laatste tijd met nog beter opletten wat we eten, extra supplementen van zink en selenium voor mijn partner, ik ben begonnen met acupunctuur... Waar komt deze uitslag dan vandaan? 

En al dacht ik soms dat we maar misschien beter richting ivf zouden moeten gaan (gezien ik slecht in te stellen was op de hormonen en de pogingen 2x zijn afgebroken en we ook nog eens 1 maand verplichte rust moesten nemen) en daar ook samen over hebben gehad, voelt het nu ineens toch wel weer verdrietig dat het definitief onze weg wordt. En dat we waarschijnlijk zelfs icsi moeten gaan doen ipv ivf...

Het is definitief dat we andere weg moeten gaan bewandelen. En dat moet even landen bij mij en mijn partner. Zo neemt het verdriet nu de oveehand boven de blijdschap omtrent onze nieuwe huis... Ik geloof wel dat ons moment nog komt, maar ben ook bang voor alle emoties die nog komen in ons nieuwe traject. Hoe lang moeten we nog wachten? Hoeveel kunnen we nog aan? Ten koste waarvan gaat dit gebeuren? Ik geloof dat ik bang ben... Bang om weer teleurgesteld te worden.