Geboorteverhaal Lexy 6/12/18

Gedurende de zwangerschap was Lexy een heel beweeglijke baby in mijn buik. Tijdens de echo's altijd flink aan het spartelen, bewegen en draaien. Soms tot frustratie van de gynaecoloog!

Wat was ik blij dat ze met 36 weken goed lag toen ik hevige voorweeen kreeg! De artsen in het ziekenhuis vermoedden dat ze elk moment kon komen en ook wij hadden dit gevoel heel sterk. Ze was flink aan het duwen met haar hoofd en de voorweeen waren heel regelmatig alleen werden ze niet sterker. De weken kropen voorbij en elke keer dat ik dacht dat het niet zwaarder kon worden, werd het, uiteraard, toch zwaarder.

Gefrustreerd kwamen we aan op 39 weken. De dag dat de gyn had beloofd mij in te leiden mits ik genoeg ontsluiting had. Vanwege de vele voorweeen dacht ik dat ik wel op 4-5 cm zou zitten, maar helaas. 2 cm ontsluiting en dan leidt mijn gyn nog niet in.... Het weekend daarop met 39+5 en 39+6 had ik veeeeel buikpijn en voorweeen, doodmoe was ik ervan! Achteraf gebleken was Lexy in dat weekend gaan draaien! Met 40+2 had ik weer controle waarop bleek dat Lexy in onvolledige stuit lag en mijn gyn daarmee verbaasde! Overleg met de andere gynaecologen volgde - was het mogelijk voor stuitbevalling? Draaipoging? Of gewoon keizersnede inplannen? Waarop ik aangaf dat ik het liefst natuurlijk wou bevallen en in bad. Hierop is toen besloten om de dag nadien - 6 december - een draaipoging te doen Door mijn gyn en een andere die ook in het ziekenhuis werkt en gespecialiseerd is in draaipogingen. Helaas mislukte de draaipoging. Ze kregen Lexy van stuit naar dwars. Weer overleg van de gynaecologen omdat ze graag mijn wensen tegemoet wilden komen maar ook om de risico's moesten denken. Hierdoor is het dus toch een keizersnede geworden.

Doodnerveus was ik ervoor en ik zag er zwaar tegenop! Zoveel slechte hororverhalen die de ronde gaan over keizersnedes. De operatiekamer was ijskoud en de operatietafel heel warm! De ruggeprik voelde ik niets van. Ik kreeg een infuus, een mondkapje maar ik heb geen flauw idee meer waar die voor diende! Met het mondkapje op werd ik me toch misselijk! Heb wel 3 van die kartonnen spuugbakjes vol gespuugd! Zodra het eruit was, was ik ook niet misselijk meer en ging mijn gyn beginnen. Ze nam echt de tijd, sneed heel laag, maar moest wel heel hard gaan duwen op mijn buik omdat Lexy weer was verschoven (ze lag in een bolletje helemaal rechtsboven wat me behoorlijk benauwd maakte). Ze kwam met haar beentjes eerst eruit en plaste gelijk alles onder! Huilen ook direct (apgar van 9/10/10). Ik mocht haar heel de tijd vast houden terwijl ik werd gehecht en ook daar nam mijn gyn alle tijd voor. Ze was les aan het geven aan studenten en liet hun hechttechnieken zien.

Daarna werd ik naar mijn kamer gereden en kon het genieten beginnen! Natuurlijk heb ik nog pijn en ongemak ervaren van de keizersnede, maar het viel me reuze mee! De genezing verliep (verloopt) voorspoedig.

Lexy werd geboren met een gewicht van 3780 en 50 cm om 15.43. Gelijk met een gezonde en normale huidskleur, dus niet blauwig of gelig. Wel met een knoop in haar navelstreng, wss door haar gedraai of de draaipoging en was ze gelukkig nog op tijd geboren!

Nu is ze al 5 weken! Ze drinkt goed aan de borst, is al 5 cm en bijna een kg gegroeid!!! Een echte prinses, mijn prinses!