Ik zoek niet specifiek naar antwoorden of ervaringen. Het moet gewoon eruit. Ik denk omdat het mij toch zo dwars zit.
Anderhalve week geleden hadden we de gehoorstest die (hier in Belgie) bijna altijd in de tweede levensweek wordt gedaan, zo ook bij ons. Een elektrode op haar voorhoofd, op haar wang en een elektrode in haar nek. Aangesloten aan een laptop met software zou dat moeten vertellen of haar gehoor in orde is. Na een aantal keer de software opnieuw te hebben gestart bleef het bij 1 oor (links) dat wel ok was en haar andere oor niet: oftewel, de test moest na een paar dagen worden herhaald.
Zodoende kwam Kind&Gezin een paar dagen later nogmaals terug voor deze test. Na een aantal x herbevestigen van de elektroden en de software tot wel 5x toe haar gehoor te laten testen kwam de verpleegkundige van Kind&Gezin tot de conclusie dat beide oren niet door de test kwamen... Ze vroeg nog of ons meisje toevallig verkouden is (geweest). Maar dit is zeker niet het geval. Het was wel HET moment dat ik mij wat dingen hier en daar begon te beseffen, begon op te vallen, waar ik deen twee weken dat ze bij ons is, eigenlijk niet op heb gelet. Het afwezig blijven van de 'schrikbeweging' bij plotsinge geluiden en het 'zoeken' naar mijn stemgeluid. Bij mijn zoons waren deze dingen eigenlijk heel normaal vanaf hun eerste/tweede levenswerk. Vooral dat zij hun hoofd naar mij draaiden wanneer ik sprak of zong. Bij ons meisje is dit afwezig...
Nu wil dit niet zeggen dat zij dan ook maar 'gewoon' doof is. Er zijn immers zo veel oorzaken en verklaringen. Toch voelen mijn partner en ik dat er iets is en hopen we op iets simpels als vocht achter haar trommelvliesjes . Tegelijkertijd wil ik er rekening mee houden dat ze wel doof is en denk ik al 10 stappen vooruit om straks, mochten we toch slecht nieuws krijgen, wel al wat voorbereidt te zijn... Gewoon, just in case.
8 januari hebben wij een afspraak in het ziekenhuis. Eerst krijgen we de kno arts te spreken, waarna wer ons meisje in slaap moeten helpen (voeden, sussen, knuffelen). Dan kunnen ze de tests gemakkelijk uitvoeren. We krijgen dezelfde dag nog de uitslag, niet alleen of ze wel of niet hoort, maar ook waar het probleem kan liggen.
We zitten ongeduldig te wachten tot het moment dat we weten wat er is.
Kan het toch zijn dat de cmv die ik in de 2de zwangerschap heb opgelopen (3 jaar geleden) maar niet doorgegeven is aan mijn tweede zoon, terug heractiveren is geworden en nu wel aan ons meisje doorgegeven? Dit is zooooooo zeldzaam dat het bijna nooit voorkomt. Of is er een andere oorzaak? Zien we misschien spoken, dingen die er niet zijn? Maar waarom reageerte ze dan niet als de jongens ineens gillend Door het huis beginnen te rennen? Of de stofzuiger plotseling naast haar wordt opgezet?
Zoveel vragen, zoveel ongeduld in de anderhalve week dat we nog moeten wachten. We proberen haar niet 'uit te testen' vanwege de constante teleurstellingen als ze weer niet reageert.
reacties (0)