Weer afvallen

Ik ben nog steeds niet bevallen en ik liep vandaag langs mn passpiegel. Eigenlijk negeer ik mn uiterlijk wel een beetje sinds het begon te tonen. Best gek hoor, bij anderen vind ik het leuk en mooi staan. Vooral wanneer het zichtbaar is dat de vrouw blij en trots is met haar buik. Ik vind het behoorlijk ongemakkelijk voor mezelf. Bij alle zwangerschappen.

Deze keer heb ik geen idee hoeveel ik ben aangekomen. Flink wat, dat zie ik wel. De feiten hoef ik niet te weten. Waarschijnlijk heb ik het astronomisch hoge getal (40) van mn eerste niet overschreden. Maar die 12 kg van mijn tweede zijn het ook niet. Denk 25. En nee, die gaan er bij mij niet vanzelf af.

Heb ik excuses voor mn omvang? Ja. Zekers.
Weinig beweging gehad en veel gegeten. Geen vreetbuien met buikpijn, maar gewoon toegeven aan waar ik zin aan heb. Soms misselijkheid weg eten maar meestal gewoon iets lekkers hoor. tijdje drop, tijdje chips, meestal kaas.

Toch gek dat ik voor ik zwanger werd dol was op wat gezondere dingen en tijdens de appels wat negeerde.

Ik heb best zin om snel weer mijn eigen formule toe te passen. Hij is heel vriendelijk en zo door mezelf aangepast dat het precies bij mn leven past. Eigenlijk sinds ik een dochter heb had ik mezelf voorgenomen dat ik niet meer aan lijnen doe. (Gek genoeg vond ik het niet erg om mijn zoon een voorbeeld van een lijnende moeder mee te geven). Niet dat ik mn moeder heb zien lijnen want zij was tijdens mijn jeugd een slanke den. Ik daarentegen begon met lijnen vanaf mijn 13e en dat ging op en af.
Nooit echt extreem zwaarlijvig geweest, dus achteraf gezien was het in mn jeugd niet nodig. Zo als zo vele was ik overal wel voor te porren. Een diëtist, Sonja bakker, weightwatchers alles werkte wel. En toen dacht ik de oplossing te hebben gevonden. Niet eten. Een week óf twee weken. Zo hield ik mn figuur bij tijdens het studeren
Ik zag er totaal geen kwaad in. Per dag een fles cola licht en een soepje en ik kon de wereld aan. Na die twee soms drie weken ging ik weer los. Echter ben ik een keer zo ziek geworden. Los van dit gedrag. Dat ik vond dat dit niet meer een goede oplossing was en mijn lijf wel iets beters toekwam.
Een andere kat in de zak waren de shakes voor mij. Volgens de consulente kon het geen kwaad. Na 6 weken was ik die laatste 10 kilo's kwijt die ik teveel had alleen stonk ik, had lage bloedwaarden, bloedend tandvlees en nog maar de helft van m n haar over. Toen ik eenmaal weer kon eten was ik onverzadigbaar.

Eigenlijk wil ik mijn dochter al dat leed en flauwekul besparen wanneer ze zou opgroeien. Dan maar 10 of 15 teveel ook prima. Maar was dat wel zo? Toen ik iets had aan mijn rug zei de revalidatie arts het zou wel eens kunnen schelen als je 5 tot 10 kilo afvalt.

Dat veranderde de zaak weer. Maar deze keer langzaam en goed. Eigenlijk zou ik altijd zo blijven, maar die zwangerschapshormonen haha. Ik heb er alle vertrouwen in dat ik vrijwel direct de draad weer oppak. Ook al stuit ik dan op commentaar, wat eigenlijk gek is dat mensen je liever veel taart zien eten, dik zien, in plaats van een appel zien eten. Alsof je perse maanden dikker moet blijven na de bevalling. Ik doe gewoon lekker waar Ik zin in heb en trek er een jaartje voor uit.

Zo nu heb ik weet wat tijd opgevuld