Tips om het wat aangenamer vol te houden

Misschien zijn er niet? De tips. Mijn laatste zwangerschap is er duidelijk 1 om het af te leren. Ik begin chagarijnig te worden. Sowieso een paar keer per dag. Het begint al s nachts door het wakker worden van het omdraaien. En verder om tig non redenen. Natuurlijk is er pijn en een lichaam dat niet wil. Het eerste is nu de onmacht en wat ik zwaar onderschat heb: de kinderen. Nooit had ik me van te voren bedacht hoeveel beweging en GEDULD ik dagelijks opbracht voor de kinderen. En nu in de laatste 2 maanden moet ik het uit mn tenen halen. De oudste is nu eenmaal een kind apart en behoeft veel begeleiding in zn gedrag en de jongste is rustig maar voert zodra ze de kans krijgt wel iets in haar schild dat te maken heeft met knoeien of rotzooi maken. Ik ben steeds te laat met mijn fysiek. Ik ben geen geduldige moeder meer. De oudste is een pienter jong die ook graag op een gezonde manier ondeugend is maar als er dan gezag volgt gaat hij door het lint. Die driftbuien drijven me nu tot het uiterste. Ik voel mn zenuwstelsel vibreren als ik eraan denk.

We zitten elkaar in de weg. Waar we eerder echt leuke dingetjes deden waar je een lichaam voor nodig hebt, zoals voetballen, naar een speeltuin, vriendjes over, enz. Het zit er niet meer in. Nu zitten ze voor de tv. Te lang en daar worden ze ook vervelend van.

Gelukkig is dit alles tijdelijk. Daar kan ik me dan nog aan vast houden.

En wat is de business met de hormonen nu eigenlijk? De natuur zit zo perfect in elkaar. Zoals bijv. De waterkringloop ik noem maar iets. Om direct maar to the point te komen. Zon zwangerschap he, zal in stand moeten worden genomen door hormonen. Maar waarom de bijwerkingen? Mag ik niet spreken van een grove schoonheidsfout moeder aarde?
Stel dat ik zoals nu was maar dan in den beginne der tijd... zat ik daar zwanger te zijn voor mijn huis van leem met mn welpjeskinderen om me heen. Gevaar dreigt, er komt een beest. Het kind kan eruit wanneer het zover is door de verwekende bekkenbodem, maar zover zal het nooit komen want we zijn allen voer voor het beest want ik kom niet overeind laat staan weg met de kinderen op mn rug.
en hoe zou ik ook bessen moeten zoeken de rest van de dag? Zoals tegenwoordig naar de supermarkt.

Bijwerkingen van de hormonen kunnen ook een scheiding veroorzaken. Nu was dat hier al plausibel, maar stel dat we zo zo waren. Ik ben ontzettend onredelijk en keihard voor mijn naasten. De bedoeling is toch dat het mannetje en het vrouwtje samen voor het nestje zorgen? De een haalt voedsel de ander past op? Bij mensen gaan 1 op de 3 uit elkaar voor het kind 1 is. De hormonen zijn vast medeplichtig naast dat het maatschappelijk verantwoord is om ermee te kappen
en.

Vandaag werd ik steeds lieverd genoemd. Ik werd hoe vaker hoe kwaaier van binnen. Ja, onredelijk. Maar zo beredeneerde ik is er iets discrepanter? Opeens ben ik een lieverd. Ik doe juist helemaal niet lief. En wij doen geen lieve dingen voor elkaar. Oh shit. Ik heb dat echt gezegd. Noem me geen lieverd want we doen geen lieve dingen met elkaar. Het ging alleen om een glas water die ik aangeboden kreeg.

Mijn oma zou zeggen je krijgt er iets moois voor terug. En zonder cynisch te doen daar doe ik het voor. Maar steeds vaker valt het tegen. Ik voel me nu 32 weken ziek en gepijnigd. Gelukkig is de finish in zicht.

Het enige leuke is, vind ik dan, dat ik het op caterine keil heb gemund. Ik weet dat je het anders schrijft maar ik neem de moeite niet. Ze heeft lelijke dingen geschreven over vrouwen uit een bepaald topografisch gebied. En ik volgepropt met hormonen dacht toen ik het las. Wie is die man die zo slecht schrijft. Ik houd erover op.
Misschien moet ik nu maar eens gaan slapen.

Ik droomde laatst dat Ik een berg beklom, iets a typisch voor mij om in het echt te doen. Maar dat is het leuke van dromen he. Dan maak je nog eens wat mee.