Verdriet
Ik denk steeds dat de tranen op zijn, maar ik blijk steeds ergens een reserve-voorraad te hebben.
Veel piekeren, denken, praten, huilen en wijn. Dat is ons weekend.
Mijn lijf roept nog heel hard: zwanger! Dat betekent bandenpijn, groeipijn, pijn in de borsten. En Intens moe, maar dat komt nu meer door het verdriet. Ik vervloek mijn lichaam nu even. En ik geloof niet dat het het zelf op gaat lossen.
Kl*te lijf.
Dus ik ga denk ik toch voor de curettage.
Ik kan afscheid nemen van ons beebje, omdat ik hier wel een fotootje heb van de echo. Daar doe ik het dan maar mee.
reacties (0)