Uithuilen
Lieve mensen, heel erg bedankt voor alle lieve berichtjes.
En voor degene die geen nare en verdrietige berichten willen lezen (wat ik me voor kan stellen): niet verder lezen!
Het is raar om te merken dat de rest van de wereld gewoon doorgaat, terwijl hij voor ons echt even stil staat.
Het gekke is, ik had wel een voorgevoel. Kan het niet verklaren, maar ik wist het ergens.
Ik heb nu het weekend om na te denken wat we willen. Ik kan het op
laten wekken met pillen of ik kan kiezen voor een curettage. Ergens
hoop ik dat mijn lichaam zelf de keuze maakt dit weekend, maar ik ben
bang dat dat niet gebeurt.
De vk geeft aan dat die pillen fysiek zwaar zijn, je wekt een
bevalling op. Dat levert veel pijn op, die best eens lang aan kan
houden. Met als risico dat niet alles meekomt en ik alsnog voor
curettage moet. mijn hart zegt dan ook dat ik (zo snel mogelijk) voor
de curettage moet gaan.
We gaan vrijdag voor een paar dagen weg, en dat MOET doorgaan.
Ik heb een vreselijke dag en nacht achter de rug. Ik zie alleen
maar dat hele stille echobeeld voor me, en het hoopvolle gezicht van
mijn lief, die vol verwachting wachtte op de eerste beelden van zijn
kind. Hij had het nog niet door, dat dat kleine hoopje zijn kind was.
Ik wel, ik zag het meteen. Mijn hart brak, en breekt telkens weer.
Lieve mensen, sorry voor dit nare berichtje, maar ik moet het even kwijt.
Ik weet zeker dat de zon weer gaat schijnen, ook voor ons. We geven het ook niet
op, maar deze klap gaat gewoon tijd kosten. Onze tijd komt nog!
De rest van de zwangeren: Op naar een mooie baby! Doe het voor ons.
reacties (0)