Week 14
Spetter, spatter, spater, lekker in het water!
Dat was het eerste wat ik hoorde door mijn oordopjes (Nee, niet het liedje van Alfred J. Kwak). Ik heb namelijk een 'angelsound' gekocht, een apparaat waarmee je de hartslag van je ongeboren kindje kan beluisteren en dus ook het geplons. Maar geen hartslag te bekennen. Hmmm, maar waar moet ik dan eigenlijk zoeken in het zwembadje? Nou, ik zal het je vertellen, op de bodem!
Daar helemaal onderaan mijn buik heb ik het snel slaande hartje van ons wonder gevonden. De baarmoeder piep nu net iets boven het schaambeen uit, een logische vindplek dus! Het is echt een hele beleving dit mee te maken en bijzonder om met manlief hier samen even naar te luisteren. En eerlijk is eerlijk, het is ook een geruststelling ondanks dat ik alle vertrouwen in ons kleine beebje heb, want ik kan je nog niet zien en ook nog niet voelen!
En nu staat 'hartje luisteren' voor komende zondag gepland, dan is mijn moeder jarig. Naast dat ze een mooi cadeau krijgt, krijg ze ook een luistercadeautje! Zo iets bijzonders heeft ze volgens mij nog nooit gehad ;-) En dan zingen we samen uit volle borst:
Vandaag ben ik zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk, ik ben behoorlijk vrolijk, zo vrolijk was ik nooit!
reacties (0)