Dinsdag 23 april zaten we in de wachtkamer van het ziekenhuis...tussen de zwangere vrouwen. Pfff zal voor mij ook ooit die dag komen?
De gyn riep ons binnen en viel gelijk met de deur in huis. We kunnen niets vinden, we kunnen niets meer doen. Euh..oke. Ergens wist ik het wel, maar had ook wel een klein beetje hoop, misschien nog een onderzoek? Maar nee...de emmer was leeg. Niks nakkes nada! Ik kreeg een brok in mijn keel. Begon 1000 vragen te stellen, maar kreeg nergens antwoord op. Ook de gyn kan niet bedenken waarom ik 5 miskramen heb moeten krijgen. Pech is het enige....daar moeten we het echt mee doen.
Voor IVF kom ik niet in aanmerking, omdat ik gewoon zwanger kan worden. De conditie van mijn eitjes klopt bij mijn leeftijd, dus zwanger worden moet gewoon lukken. Mocht het niet lukken, dan krijg ik een proef IVF, maar dan alleen als ik een jaar lang niet zwanger wordt.
Na nog 1000 vragen heb ik toch nog voor het eea bloed mogen laten prikken. Maar dat is puur voor mijn gemoedsrust...dat ik dus echt niets mankeer. Ergens hoopte ik op een klein dingetje...iets wat niet helemaal goed zat. Dat ik er een pilletje voor kon slikken en daarna een goede zwangerschap. Aan de andere kant natuurlijk heel blij dat we niets mankeren. Nu nog een goede zwangerschap en een gezonde baby aub.
Op 21 mei krijg ik de bloeduitslag en daarna....daarna kunnen we alleen maar hopen.
Veel liefs!
reacties (0)