Wat een gevoelens!

pfff, wat ervaar ik een achtbaan van gevoelens sinds we weten dat ik zwanger ben.

Over het algemeen vind ik het geweldig en hij of zij is dan ook ontzettend gewenst en gepland. Maar dan lees ik hier op BB dat er bij veel dames toch wel een miskraam plaats heeft gevonden. Ik word er dan weer ontzettend onzeker van. Was dat krampje normaal, en waarom ben ik nou toch niet misselijk? Ik wil gewoon kunnen genieten van deze zwangerschap, maar sinds ik de (inmiddels 4..) positieve zwangerschapstesten heb gezien ben ik maar een labiel vogeltje dat overal over twijfelt. Wat was ik blij toen ik echt misselijk werd en ik kan nu ook dagen op bed liggen. De duizeligheid vervloek ik als ik het heb, maar aan de andere kant zie ik het als een bevestiging dat het wel goed gaat. Aanstaande maandag de eerste afspraak met de verloskundige en daar krijgen we een telefoonnummer van het echocentrum. Ik heb met mijn lieve mannetje afgesproken dat we pas rond 11 weken de echo willen laten maken, en ik me dus niet gek moet laten maken door alle vervelende verhalen. Dus kop op, en genieten! toch?