we zijn nu twee weken thuis en wat is het heerlijk! anne verslikte zich wel meteen goed de eerste voeding die we thuis gaven en dan mis je toch echt de mnitor die verteld dat ze weer bijtrekt als je in haar gezicht blaast. Maar nu moet je op haar vertrouwen, kleurt ze weer bij, gaat ze weer zelf ademhalen en gaat ze bewegen... Niet leuk, maar gek genoeg wen je er dus aan. Ze verslikken zich nog steeds af en toe, en het blijft niet leuk maar het hoort er nu gewoon bij. Dit schijnt bij heel veel prematuren voor te komen en ook nog erg lang te kunnen duren.
De eerste zondag dat ik niet naar het ziekenhuis hoefde en heerlijk met een krantje tussen mijn twee meisjes zat en niks hoefde was echt genieten. We hoefden nergens heen, lotte en geert kwamen zo gewoon weer thuis na het zwemmen en dan waren we heerlijk zondag middag met z'n vijven... Hier hebben we zo lang naar uitgekeken.
Het is druk met drie kids, en de nachten zijn kort maar het maakt allemaal niks uit want ze zijn thuis!!! We genieten, krijgen langzaam vertrouwen zonder monitor en vinden ons ritme. Soms wordt je wel gek als je alleen bent en twee meisjes willen niet slapen en huilen tussen twee voedingen. (ze worden wel stil hoor als ze samen op je buik liggen, maar dan kan je vrij weinig kan ik vertellen!!hihi) Anne is echt een pittige tante. Laat duidelijk weten als ze wakker is en wil eten. Ze eet goed en wordt al echt groot (3370 gram). Tessa is wat rustiger, eet heel erg goed en is iets groter dan Anne(3430gram). Lotte is super lief met haar zusjes. ze krijgen kusjes als ze huilen, of ze gaat de speen geven. Ze komt ons vertellen dat ze moeten eten, zingt slaap kindje slaap voor ze en doet alles na met haar pop! We lachen ons dood om haar. Dus helemaal geen zorgen daar over!
Morgen krijgen we de sleutel van ons huis in Haarlem, nog een paar weken verbouwen en dan hebben we ook weer een eigen huis.
Het duurt even maar dan heb je ook wat!!!
reacties (0)