Week36 /week 9 en week 37/week 10

De meisjes doen het nog steeds heel erg goed. Ze gingen heel voortvarend, ze dronken als ze wakker waren erg goed hun flesje, drie a vier van de acht dus dat was netjes, Anne heeft geen flow of zuurstof meer nodig en Tessa ging ook heel goed zonder snor!!!! Ze liggen in wiegjes dus ook dat ziet er fijn uit. We rekenden ons al rijk en dachten ze wel binnen twee weken mee naar huis te mogen nemen. Maar... Vorige week woensdag gaf ik Tessa de fles ze was lekker wakker en het ging als een trein! Ik was zo trots! Ze kreeg ook een middeltje om de ontlasting soepeler te krijgen want daar had ze wat moeite mee. Ook dit mocht ze drinken. Het was zoet dus heel gulzig ging ze drinken. Iets te gulzig... Ze verslikte zich en dat konden haar hersentjes nog niet aan, slikken, ademen en hoesten te gelijk. Gevolg: kortsluiting, geen ademhaling, geen hartslag. Aantikken hielp niet, kap met zuurstof hielp niet, masseren hielp niet... En dan gaat de tijd langzaam kan ik je vertellen. Ze is snel in haar wiegje gelegd twee verpleegkundige erbij de kap erop met vol zuurstof en toen kwam ze heel langzaam weer bij. Maar je kind als een grijze slappe pop in je handen houden is niet zo fijn. En dat is een redelijke understatement! Wat was ik geschrokken. Daar ging ze bijna... Maar ze doet het nog. Ze heeft hier wel een knal, wat betreft energie van gehad, want haar zuurstofgehalte in haar bloed ging steeds meer schommelen en vrijdag avond is ze toch weer aan de snor gelegd. Dat was ook weer een tegenslag. Zaterdag ging ik Anne de fles geven en die begon ook heel goed, verslikte zich toen, ook daar ging Anne. Tikken hielp niet, masseren hielp niet, blazen hielp niet, ik voelde mijn hart even stil staan. Gelukkig kwam ze met de kap met zuurstof weer bij. Maar dit was voor mij even de druppel. Ik ben naar huis gegaan. Ik kon even niet meer. Volgende dag met knikkende knieen weer naar het ziekenhuis. Anne had die morgen hetzelfde gedaan bij de verpleegkundige. Dus is er besloten om ze even alleen sonde voeding te geven. En alles in te dikken zodat ze zich niet meer zo makkelijk kunnen verslikken. Wat had ik het gehad dit weekend. Ik wil ze zo graag mee naar huis nemen. En nu wil ik dat niet eens mits de monitor mee mag zodat ik het zuurstof en de hartslag goed in de gaten kan houden. Er wordt nu heel voorzichtig voeding per fles aangeboden. Als ze ook maar een beetje moe lijken krijgen ze het via de sonde. En dat gaat goed. Ze groeien waanzinnig: boven de 2600 gram! De ogen van Anne zijn goed, hartjes van beide zijn onveranderd maar ze denken niet dat ze daar last van hebben. Tessa heeft wel nog wat schade/onrijpe longen maar ze verwachten dat ze daar wel overheen groeit. Bij Anne zagen de longen er goed uit. Ze zijn nu beide erg verkouden en worden nu getest op RS virus. Verder zijn ze echt heel sterk, doen ze het heel goed. Mogen ze in bad om de dag, gaan ze aan de borst en dat doen ze soms ook. dus het is echt een kwestie van tijd en verder groeien.

Op de neo waren we de enig tweeling toen we kwamen, van de week lagen er drie tweelingen maar nu zijn we weer de enige! En dat is ook niet leuk. Het duurt nu al zo lang, wij willen ook zo graag naar huis. Dat is best lastig, we zijn hier het langst en iedereen gaat maar weer lekker, wij horen al bijna bij de inboedel! Maar! Elke dag komen we weer een beetje dichter bij de dag dat ze naar huis mogen. Het komt zoals het komt, het gaat zoals het gaat, we moeten afwachten.

op naar week 38/ week 11!