Week 27
Nou ik zit te wachten op de zuster tot alle slangen verwijderd gaan worden en ik eindelijk kan douchen maar het schijnt nog al lastig te zijn!! En ik wil naar mijn meiden toe...
maar ik zal bij het begin beginnen. Zaterdag kwamen de harde buiken om de 5 minuten, dus om half twee werd er besloten om te gaan proberen ze te remmen met weeen remmers. Dit hielp een beetje en heb dus nog best een rustige nacht gehad (maar vier keer wakker!!hihi.) Maar na het douchen namen ze weer in hevigheid en frequentie toe. Dus hebben ze de weeen remmers van de tweede dag maar wat eerder gegeven, maar ook dit haalde niks uit. Dus gingen we naar de verloskamers waar ik al vier cm ontsluiting bleek te hebben. Balen want ik wilde echt nog niet bevallen, het is nog veel te vroeg... Om twee uur was ik kapot, ik wilde niet bevallen, het waren twee zware dagen, ik kon niet meer. Er werd toen besloten om een ruggenprik te geven zodat het voor mij dragelijker werd als dit nog heel lang ging duren, want tja, hoe langer die kindjes bleven zitten hoe beter, elk dag deel was er weer een.
Binnen een half uur was dat ding gezet en wat een opluchting was dat. Bij mijn dochter wilde ik het niet en nu eigenlijk ook niet maar bij Lotte was ik blij dat ik ging bevallen en was het spannend, dat maakte het zo anders... Nu was ik helemaal niet blij. Ik baalde van mijn lichaam dat me zo in de steek liet en was bang voor wat er met de meiden zou gebeuren. Gelukkig leek het allemaal te stoppen na de ruggenprik, dat zou betekenen dat we het misschien weer een paar dagen konden rekken. Om vier bleef ik inderdaad steken op 5/6 cm dus dat was mooi. Maar toen kreeg ik dus koorts, wat kan wijzen op een infectie, wat niet goed is voor de kindjes, gevolg weeen weer opstarten. SHIT SHIT SHIT....
Toen zaten mijn man en ik er even helemaal doorheen. Waarom? Hadden we nog niet genoeg voor onze kiezen gehad? Nou nee, zou later blijken want het wordt nog fijner.
Om half elf eindelijk 10 cm maar na toucheren keek de dokter niet erg blij. Hij liep weg en kwam terug met supervisor en echo apparaat, kindje a kon niet genoeg indalen om dat b er half dwars voor was gaan liggen. Dus gewoon bevallen zat er niet meer in. Prima dacht ik dan maar een keizersnede. Maar toen kwam er een heel ander verhaal, ik moest onder algehele narcose en dan zouden ze de kindje van buiten proberen te draaien en ze vaginaal gaan halen. Omdat dit te pijnlijk voor mij zou zijn moest ik dus onder narcose. Je gaat dus slapen met kindjes in je buik en je wordt wakker en hebt werkelijk geen idee wat er met je kindjes gebeurd is. Dit is niet wat ik me ervan had voorgesteld. Tot nu toe is natuurlijk niks dat maar dit vond ik echt heel erg. Dit was beter voor de kindjes dus doe je het maar weer. Mijn man mocht er ook niet bij zijn en moest op de gang wachten op de meiden om mee t e gaan nar de neo ic. Zwaar balen allemaal maar ook dit maar weer gedaan. Om 23.50 is tessa geboren net 900 gram en om 23.58 was anne er al, iets meer dan een kilo.
Om half twee mocht ik eindelijk naar boven en werd ik met bed even over de neonatologie ic langs onze meisjes gereden. Ze zijn onwaarschijnlijk klein, twee kleine gerimpelde oude mannetjes lijken het. Veel slangen. Heel onwerkelijk dat dat je kindjes zijn.
Vannacht zijn ze toch geintubeerd om ze te helpen met de ademhaling. We gaan zo eindelijk kijken!!!
Lieve dames. Sorry voor zo'n rot verhaal. Ik had graag hier een mooi bevallings verhaal willen schrijven maar wij tikken elke 10% kans op iets aan. Ook deze vorm van bevallen doen ze maar een aantal keer per jaar! Dus erg uitzonderlijk. Ik ga straks jullie fijne verhalen wel lezen.
liefs
reacties (0)