Definitieve afscheid van het zwanger worden/zijn

3 weken geleden  heb ik mij tijdens de keizersnede laten steriliseren( doorknippen en dichtbranden van de eileiders) definitief dus! 


Nu na 3weken voelt het nog steeds als een enorme opluchting. Geen gedoe meer met ac. En mijn (komende) menstruatie(s) neem ik voor lief.


Tijdens de keizersnede vroeg de gynaecoloog nog eens of ze de sterilisatie mocht uitvoeren. De assistente zei dat ze nog nooit zo'n standvastige/overtuigende ja heeft gehoord.


Na 3 voldragen zwangerschappen en één sterretje is het voor ons echt klaar. De laatste zwangerschap was de ergste zowel lichamelijk en geestelijk. Ik heb nooit echt kunnen genieten van Mylo zijn zwangerschap. Bang van begin tot eind. Ben zelfs heel blij dat hij met keizersnede gehaald is want een gewone bevalling zou een ramp geweest zijn(indien ik het mocht proberen). 


Ik heb enorm uitgekeken naar de datum. De dag dat alles zou veranderen. Een nieuw leven en einde aan die bijzondere periode!


Tijdens controle vroeg ik dan ook aan de gynaecoloog of de sterilisatie goed was verlopen want ik wil absoluut niet meer zwanger worden.(!!) Ze gaf me een simpel antwoord ja alles is heel goed gegaan.


Ik blij vriend blij iedereen blij :)( behalve grote broer die vroeg nogmaals wanneer de volgende baby komt)


Waar ik vroeger van droomde een gezin met 4 kinderen. Die heb ik!! We zullen altijd met zijn 6'en zijn!! We hebben er 4in ons hart. 3 prachtige kinderen dicht bij ons en één mooi engeltje die over ons allen waakt. 


Nu wil ik gaan genieten van onze kinderen. Want ze worden toch zo vlug groot 

1891 x gelezen, 8

In Overig

reacties (0)


  • Mirjamams

    Ik herken mij helemaal in jouw blog. Ik heb mij twee maanden naar mijn bevalling (van mijn vijfde) laten steriliseren. En het geeft mij zoveel rust!!!

    Onze 5de kwam onverwacht en met hem zijn we echt compleet en het voelt goed.

    En ik hoef NOOIT(je heb natuurlijk nooit 100% garantie😉) meer druk te maken dat ik "perongelijk" nog 1tje bij komt. En fijn dat je zo achter je keuze kan staan

  • Beriotje

    Hallo, ik las je verhaal een was een beetje ontroerd er door. Ik ben zelf onverwacht zwanger van mijn 3de kindje. ik wilde wel heel graag een 3de maar mijn partner niet en na lang overwegen had ik me vorige zomer bij zijn keuze neer gelegd want ik wilde geen 3de kindje als mijn partner dat niet zag zitten. Maar door onvoorzichtigheid van mij was het dan toch gebeurd in oktober. Ik heb altijd de pil genomen tot februari vorig jaar, hij wilde toen dat ik hiermee stopte omdat al die hormonen niet goed zijn. Ik heb even getwijfeld en dan de verantwoordelijkheid bij hem gelegd. Hij was er wel blij mee en ik eerder in shock omdat ik niet wist wat ik er mee moest doen. We hebben het dus gehouden, maar nu ben ik bijna 30 weken en het schuldgevoel knaagt nog steeds erg aan mij, dat ik niet verstandiger was. Ik ben wel heel blij met dit kindje, maar ik had het liever zoals met mijn 2 andere hier bewust voor willen kiezen.

    Nu was ik ook aan het denken om na de bevalling mij te laten steriliseren, want ik had het eerst voorgesteld aan hem om het te laten doen maar hij ziet dat niet zitten. Ik ben niet bang voor de ingreep zelf, maar eerder wat als ik over een paar jaar toch graag dat 4de kindje zou willen of mijn relatie loopt mis en ik leer iemand nieuw kennen die ook nog kindjes van me wil dan kan dit niet meer en daar maak ik me enorm zorgen over. Ik zie dat je iets jonger bent dan mij, heb jij hier ook zo over nagedacht want jou keuze ligt een beetje anders.

    Heb je last gehad van de ingreep en hoe verloopt zo iets? En sorry voor het lange berichtje.