De laatste weken voor de bevalling

Ruim 2 weken na de geboorte van onze jongste dochter, merk ik dat ik er toch wel behoefte aan heb om alles van de laatste weken van mijn zwangerschap van mij af te schrijven. Dus maak ik er maar een bevallingsverhaal (in 2 delen) van voor op BB.

Onze dame was aan de kleine kant en doordat ze de derde was had ze in mijn buik lekker de ruimte. Hier maakte ze dan ook dankbaar gebruik van door lekker rond te blijven draaien. Bij elke controle lag ze weer anders en steeds werd er gezegd dat ze met 36 weken vast wel goed zou liggen. Dat bleek dus niet zo te zijn. Met bijna 37 weken lag ze dwars en werd er besloten om toch een echo te gaan maken. Tijdens de afspraak ging de verloskundige eerst zelf voelen en bleek ze met d’r hoofdje boven te liggen en ruggetje voor de uitgang en dan billen links in de buik. Omdat het echo apparaat nog bezet was mochten we even wachten. Nog geen 10 minuten later was ik aan de beurt en wat bleek op de echo? Ze lag netjes met haar koppie naar beneden. In nog geen 10 minuten lekker een salto gemaakt. Weer naar huis en duimen dat ze nu goed bleef liggen, maar helaas een paar dagen later op de gewone controle was ze alweer gedraaid. Omdat ik al richting de 38 weken ging werd besloten de gynaecoloog in te schakelen. Daar hadden we op dinsdag 6 juni een afspraak, ik was toen 38 weken en 2 dagen. Op de echo was te zien dat ze keurig met haar hoofdje naar beneden lag en bij het inwendig onderzoek kon de arts haar hoofdje ook voelen, dus ze lag goed voor de uitgang. Met het advies om voor de zekerheid toch te gaan liggen bij gebroken vliezen en meteen te bellen (ook bij weeën) gingen we weer naar huis. Ik moest wel in het ziekenhuis bevallen maar mocht wel gewoon met de verloskundige.

Die middag begon ik hoofdpijn te krijgen, verder geen aandacht aan besteed want af en toe een keer hoofdpijn is niet raar. Wat wel raar was, was dat het met pcm niet wegging. Ook had ik al een paar dagen pijn tussen mijn schouderbladen, ik dacht aan een verrekt spiertje of verkeerd gelegen. Ik had geen idee dat dit ergens op kon wijzen tijdens een zwangerschap. De volgende dag nog steeds hoofdpijn, maar gelukkig stond er een controle bij de vk op de planning. Ze checkte meteen mijn urine en bloeddruk maar dat was allemaal goed en de kleine leek het ook nog naar haar zin te hebben. De volgende dag, donderdag 8 juni, was ik lekker in huis aan het rommelen. Toch voelde ik mij helemaal niet lekker en af en toe wat duizelig. Toch even zelf mijn bloeddruk gecontroleerd en die was veel te hoog, deze was 158/97 terwijl hij mijn hele zwangerschap rond de 130/70 of lager was geweest. Meteen weer de verloskundige gebeld en ze kwam meteen langs. Toevallig dezelfde als die mij de vorige dag bij de controle had gezien en ze zag meteen dat ik er slechter uitzag. Bloeddruk ook met haar meting te hoog en nu ook wat eiwitten in mijn urine te zien. Dus werd ik meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis. Ik moest mij zo snel mogelijk melden op de verloskamers. Mijn man gebeld dat hij thuis moest komen en oppas voor de andere kinderen geregeld. En daar gingen we naar het ziekenhuis met in ons achterhoofd dat ik waarschijnlijk ter observatie een nachtje moest blijven…..