vandaag begon zo goed. Lekker weekend, Deniz is op en top vrolijk. Praat (brabbelt) aan een stuk door. Er ligt sneeuw overal en de zon schijnt. En voor de avond hebben we een heerlijk avondje bij mijn ouders. Lekker gourmetten met z'n allen. Heerlijk toch...
Alles was goed verzorgd, lekker eten en Deniz werd zoals altijd weer verwend door oma en zijn tantes. Aan het einde van het tafelen, waar en hoe het is begonnen weet ik niet, maar mijn man en mijn vader begonnen naar elkaar te schreeuwen. Dat gebeurt wel vaker, maar dan is er niets aan de hand. (zo praat mijn vader nou eenmaal). Alleen vandaag was het raak. Mijn man stond ineens op en zegt WE GAAN!!!!!!
oooh dacht ik, waarom??? niets vragen zegt hij, we gaan... en hij stond al buiten bij de auto!!! Nou hij had het aardige gedronken, dus ik wilde echt niet dat hij ging rijden. Met moeite heb ik hem bij de stuur vandaan gehaald en ben zelf achter de stuur gaan zitten. Onderweg naar huis heeft hij geen woord gesproken.
eenmaal thuis zegt hij tegen me; ik ga nooit meer bij jullie ouders langs!!! Ik dacht wat??? waarom niet??? Maar hem kennende heb ik geen antwoord gekregen. Dus nu zit ik met tranen in mijn ogen, te hopen dat alles weer goed komt. Ik heb geen idee wat er is gebeurd, maar baal er wel ontzettend van...
reacties (0)