Derek Ogilvie

Gisteren was het dan zover, ik keek er al weken naar uit. Thuis een papa-dag ingelast en ik kon naar Derek Ogilvie, een Schot die contact maakt met "The death people" zoals hij dat zelf noemt. Met mijn moeder ging ik. Een maand of 2 geleden had ik eindelijk de kaartjes kunnen scoren. Ik wilde er al zo lang en zo graag heen. Tuurlijk hoop je op een reading maar gun het iedereen. Het was een zaal met bijna 1000 mensen. Ik liep nog voor de show met mijn cola'tje in mijn hand, al deze mensen te bekijken en dacht, achter al deze mensen schuilt een waarschijnlijk triest verhaal. Al deze mensen willen graag een reading. Ik had nergens op gerekend want zo'n reading is wel heel bijzonder en er zijn mensen die dit veel harder nodig hebben dan ik. Mensen die met vragen zitten. Ik heb geen vragen meer, ik zoek alleen naar bevestiging. Ik ging trouwens ook niet voor Ginger, het was niet 'baby's wil is wet'. Vooropgesteld dat ik niet afwijzend sta ten opzichte van het paranormale, sterker nog, ik geloof er in. Ben er ook van overtuigd dat er meer is tussen hemel en aarde en sta er dan ook helemaal voor open. Ik geloof ook in Derek, op de televisie ben ik al vele malen ovetuigd geraakt van zijn gave. Ik geloof nog steeds in hem....ik weet het nu zeker, het is écht.

De zaal ging open, we mochten naar binnen. We zaten in het midden van de zaal zowel in de langte als in de breedte, best een grote zaal. Er stonden op het podium 2 camera's en net achter ons in het midden van de zaal sotnd ook een camera. Dit was geen show die uitgezonden wordt maar de camera's stonden er om Derek zichtbaar te laten worden op het grote scherm en de mensen in beeld te brengen. Ik kreeg er helemaal kriebels van in mijn buik, werd gewoon ff zenuwachtig en kreeg kippevel. De show werd een kwartier uitgesteld want er was een ongeluk gebeurd op de snelweg en Derek vond het jammer voor de mensen die nu in de file stonden en een stuk van de show zouden missen.

De lichten werden gedimt en allemaal lichten en kleuren gingen alle kanten op. Van tevoren kregen we instructies,van een personeelslid van RTL die ons vertelde dat wij vooral veel tussen de readings door moesten applaudiseren, omdat dat de geesten alleen maar meer aanmoedigden om contact te maken. We applaudiseren "the spirit's" zoals hij zelf zegt. Wanneer Derek contact maakte met een geest,zou hij wat details benoemen waarin je jezelf eventueel kon herkennen, als dat het geval was moest je twee handen omhoog houden zodat er microfoon bij je werd gehouden en je in de spotlights kwam te staan. Op het podium was een groot beeldscherm ,waarop je dan die desbetreffende persoon kon zien. Overgens fungeerde dat personeelslid ook als tolk. Hij was de man van de reclame van Dr. Oetker, hij had dan ook een 'mooie stem'.

Natuurlijk was er in de hele voorstelling ook een groot showelement, maar dat had ik wel verwacht. We moesten dus luid appaudiserend en met onze voeten stampend Derek verwelkomen die vervolgens op de klanken van de muziek van Michael Jackson, van bovenaan de trap door de zaal het podium op kwam. Ik wil wel even melden dat ik het juist goed vindt dat er zo'n show omheen zit. Er zijn zoveel mensen die géén reading krijgen, dan was het voor hen tenminste ook leuk om te zien allemaal. Ook zou het niet leuk zijn als er allemaal mensen constant aan het huilen zijn en erg verdrietig zijn. Daarom doet Derek dit. Ook tussendoor om voor afleiding te zorgen. De Spirit's die bij Derek blijven die mensen krijgen een reading. Het was gewoon een leuke sfeer.

Hij begon details te benoemen, zoals bv.allerlei kwaaltjes, last van je rug, gebit, been, voeten, buik etc.etc.Zocht bv.een vrouw die een aantal jaren geleden verhuisd was.Waardoor er uiteindelijk,als een soort optelsom iemand in de zaal overbleef die aan al die opgenoemde details voldeed.
Die persoon stak dus zijn handen op, waarmee hij vervolgens aan de slag ging.
Hij praat razendsnel, hij ratelt en heeft daarbij ook nog een Schots accent. Ik moest me dus goed concentereren op hem en werd daarbij telkens weer afgeleid door de tolk die ertussen door sprak in het Nederlands d.m.v. een microfoon. En zelfs die tolk kon hem maar met moeite bijhouden. Toch heb ik alles goed kunnen volgen.

Ik kan mij er dus best wel wat bij voorstellen dat je diep moet nadenken,wanneer je dan op zo’n moment gevraagd wordt of het klopt dat je 7 jaar geleden iets in je huiskamer of tuin hebt veranderd. Of dat je toen je voet heeft bezeerd of iets dergelijks. Dat zijn zulke kleine details, waardoor je niet meteen denkt, ja dat klopt wel. De geesten die door kwamen betroffen 4 van de 5 keer een ongeboren kind, waarbij in 1 geval niets bekend was van een doodgeboren kindje of miskraam. Maar ook dat is natuurlijk mogelijk omdat er veel vrouwen zijn die niets merken van een miskraam, omdat ze daarvoor nog tekort zwanger zijn. Tja....

Dus helaas hebben wij geen reading gekregen maar als ik nog eens kán gaan dan ga ik weer! Ik hoop nog steeds op een persoonlijke reading. Het was heel bijzonder en indrukwekkend om dit mee te maken.