Veel pijn............veel moeite........pfff

Begrijp me niet verkeerd hoor, ben happy met me gezin.
Alleen gaat het niet zo vlot met t huis kopen.
Je moet tegenwoordig zo'n overlijdensrisico verzekering hebben wil je uberhaupt een huis kunnen kopen.
Wil ik best afsluiten, maar dan moet t wel normaal gaan.
Helaas vind de verzekeraar het nodig me helemaal door de molen te trekken.
Waarom?...............omdat ik overgewicht heb.
Ze denken dat iedereen met overgewicht automatisch maar suiker heeft, last van zn hart en half dood ligt te gaan op de bank.
Beetje jammer, want ik mankeer nooit wat.
Ben misschien eens in de 3 jr ziek met een griepje, af en toe is een snotneus maar daar houd het echt mee op.
Dus we zijn nu al een maand bezig om die verzekering te krijgen.
Ze willen bloed waarde, urine waardes, longfunctie enzov weten.
Vind het een beetje overkill voor een verzekering, maar goed, we hebben hem toch nodig.

Ondertussen zijn we ook weer bezig met ziekenhuis bezoekjes voor mij.
Ik zit nog steeds met mijn polsen.
Van de week langs geweest bij mn chirurg, en die heeft me nu door verwezen naar een reumatoloog.
Hij wil weten of het alleen hypermobiliteit is, of of dat er iets anders mee speelt.
Ik ben wel blij dat er nu verder gekeken word.
Misschien kan ik er dan na 10 jaar eindelijk een label opplakken en zeggen van ik heb dit.......en kijken wat het behandel plan word.
Want de pijn word steeds erger, en evy word steeds zwaarder.
Maar we gaan gewoon door met een glimlach.

Ik geef mezelf geen tijd om te huilen.
Ik geef mezelf geen tijd om even in te storten.
Want ik heb een kindje waar ik voor moet zorgen, een hond die me nodig heeft.
En ik ben bang dat als ik nu breek, dat ik niet de kracht heb om mezelf weer bij elkaar te rapen en verder te gaan.
Ik heb al een aantal keer op het moment gestaan van ik wil niet meer, ik kan niet meer, ik ben zo moe.
Al die onderzoeken, al die operaties, al die artsen.
Het is vermoeiend, en t doet pijn.
Maar huilen neemt dat niet weg, dus ik huil niet.

Evy doet het verder zo goed!
Ze is nu 61 Cm en woog toen 6100gr.
Altijd vrolijk, helemaal bij het wakker worden.
Dan kom ik bij der kijken, en zie k als eerst die blauwe pretoogjes, een grote tandloze glimlach, en dan heel verlegen der handjes bij der gezichtje.
In de box ligt ze dan lekker te spelen, en dan zie ik regelmatig een knuffel of ander speeltje voorbij vliegen.
En dan die geluidjes erbij, en dat stralende bekkie als je dan even komt kijken.
Ook slaapt ze al de hele nacht door, ze krijgt om half 11 haar laatste flesje, en dan slaapt ze door tot een uur of 6, half 7.
Vriend lief en ik hebben een nieuwe afspraak gemaakt wat betreft Evy.
Ik probeer meer om hulp te vragen, helemaal als de pijn erg is.
En hij gaat wat meer doen met Evy.
En eerlijk is eerlijk, hij houd zich wel wel aan.
Neemt haar wat meer op schoot,wil helpen met der luier verschonen en meer kroelen met haar.

Ik leg haar elke dag 1 of 2 x op de vloer zodat ze kan oefenen met kruipen.
En dat vind ze me toch leuk!
Dat ondeugende bekkie kijkt dan lekker in het rond, en ondertussen doet ze een poging om vooruit te komen.
En ik moet zeggen,ze is al aardig aan het tijgeren.
Het leukste vind ik dan nog dat roy heel lief bij haar komt kijken, naast haar gaat liggen en gewoon in de gaten houd, of af en toe een lik over der bol geeft.

Ik ben heel erg blij met alles wat ik nu heb.
Een hele lieve familie en schoonfamilie.
Een fantastisch lieve vriend.
Een schat van een hond.
Een prachtige dochter en een geweldig gezin.
Nooit durven dromen dat ik dit zou hebben, en dat ik zo gelukkig kon zijn.
Zo zie je maar, het verleden hoeft geen nare bijsmaak te hebben.
Het kan ook je leven voor het betere veranderen.