D-day voorbij..........waar blijf je nou?

Zoals de titel al zegt.........mijn D-day is voorbij, 13 februari en we hebben en zijn nog steeds heel geduldig op onze kleine meid aan t wachten.
Al heeft ze geloof ik niet zo'n haast.
Mijn vriend en ik hadden allebei t gevoel dat ze op valentijnsdag zou komen, dit was niet t geval.
Geeft ook niet..........we wachten gewoon af.

Alleen de oma van mn vriend vond t toch wel erg eng worden nu.
Zij is over een dag of 10 jarig en ik had het idee gevat om nog even bij haar langs te gaan, gezien t feit dat ik straks nog niet echt heel erg mobiel ben.
Dus even op bezoek bij oma........leuk........dachten we.......
Nadat we oma heel gezellig naar de eetzaal hadden gebracht, heilig beloofd hadden om te bellen als ze er was, hebben we gedag gezegt en zijn we naar huis gegaan.
Daar merkte ik aan mezelf dat k me nie echt lekker in mn velletje voelde zitten.
Huilerig, wat terug getrokken, veel honger ( t hele weekend al ) veel slapen ( ook het hele weekend al ) en ik wilde even niemand om me heen.
Dus mijn laptopje gepakt, en lekker op bed gaan zitten, een beetje rommelen op internet.
Vriend lief vond het allemaal goed en liet me even met rust.

Toch voelde ik me erg lullig tegenover hem en na een uurtje heb k hem toch even geroepen om het er even met em over te hebben.
Toen ik vertelde dat ik me niet mezelf voelde en t gevoel had dat ik mn schulpje in dook zei hij heel lief: Ik weet niet wat jij voelt lieffie, en je moet doen wat je denkt dat voor jou goed is op dit moment, en als dat je schulpje inkruipen is dan moet je dat doen.
De schat! Dat gaf me even de rust om inderdaad even mn schulpje in te kruipen, en daar even te blijven zitten.
Hij heeft me nog een dikke knuffel gegeven, een kus op me voorhoofd en me lekker even laten slapen.

Het rare gevoel in mn buik is er nog steeds, meisje is op dit moment vrij rustig, is de afgelopen paar dagen wel anders geweest.
Misselijk ben ik niet, maar k voel me ook niet echt normaal, ik kan het niet goed uitleggen ben ik bang.
Beetje een achtbaangevoel en t gevoel dat je wel is hebt als je voor een grote menigte moet spreken ofzo.
En de standaard dingen natuurlijk he......veel naar de wc, eten, slapen.

Ik ben heel benieuwd wat er morgen uit de CTG,  urine onderzoek en inwendig onderzoek komt.
En of ze gelijk gaan strippen ja of nee.
Vind het nou toch wel spannend worden hoor.