Na weeen

en daar lig je dan 3 en halve week na je bevalling  weer in dezelfde kamer als waar je bevallen bent.

donderdag nacht toen ik voor mijn meisje een flesje wilde gaan maken, voelde ik me ineens heel slecht worden ik had buikpijn en pijn van beneden ook had ik ontzettend de drang om te plassen
ik dacht het zal wel en ging maar snel onder de douche staan en even plassen (door de volledige ruptuur en open wond van beneden)moet ik onder de douche plassen.

maar anyway het plassen deed dus pijn en even daarna dacht ik dat ik weer moest plassen...zucht ik zou toch niet weer een blaasontsteking hebben??!!
de volgende morgen heb ik mijn schoonmoeder maar even gebeld om op maud tepassen zodat ik even mijn plas weg kon brengen inmiddels had ik ook rugpijn en dit trok door in mijn boven benen mar het was niet zo heftig dat ik me daar druk om maakte. Eenmaal bij de dokter konden ze geen blaasontsteking constateren en stuurde me naar huis met de mededeling we gaan dadelijk evengoed even overleggen gezien je net bevallen bent en bellen je dan zo snel mogelijk.

thuis gekomen ging het steeds slechter met me de rugpijn en buikpijn werd steeds erger en de dokter belde maar niet terug dus belde ik zelf om half 11 om te vragen of ze al overlegd hadden, kreeg ik tehoren dat ze pas om 2 uur gingen overleggen als het spreekuur voorbij was

ik baalde als een stekker en moest echt op mijn lip bijten om de pijn enigzins onder controle te houden.
nog geen half uur later lag ik huilend en schreeuwend op de bank ik hield het niet meer vol van de pijn
en vond het verdacht veel op mijn bevalling lijken

gelukkig was mijn schoonmoeder er nog en die ondernam meteen actie en belde de huisarts meteen weer op
de assistente wilde haar eerst afpoeieren maar mijn schoonmoeder hield vol en dringde erop aan dat de huisarts moest komen omdat dit niet meer normaal was.

en toen ging het heel snel... de huisarts was er ineens binnen 5 minuten en hij onderzocht me meteen inwendig
aangezien mijn ontlasting sinds 3 dagen weer enigzins normaal was dacht hij dat het mijn dikke darm was maar hij vertrouwde het niet helemaal en belde meteen het ziekenhuis
ik kon meteen komen en een geluk mijn eigen gyneacaloog had dienst.

mijn schoonmoeder is mijn vriend meteen van het werk gaan halen zodat hij met mij naar het ziekenhuis kon .

eenmaal in het ziekenhuis werd ik meteen naar de verloskamers gebracht en kwam op de kamer te liggen waar ik 3 en halve week geleden bevallen ben...en dat geeft toch een raar gevoel
mijn pijn werd alleen maar erger en het begon verdacht veel op mijn bevalling te lijken
ze gaven me een kruik namen bloed af meette mijn temp en bloeddruk maar alles was goed
toen gaven ze me zetpillen in de hoop dat het af zou zwakken maar niets hielp
ik schreeuwde en kotste alles bij elkaar en toen was er nog niet eens een gyneaceloog bij me geweest
(er waren 2 spoed gevallen) en ik moest maar wachten en wachten en wachten.
opeens kwam er iemand aan vanuit de ok en onderzocht me inwendig en kreeg een inwendige echo
want opeens hadden ze het vermoeden dat er een stuk placenta achter gebleven was gezien mijn klachten(was de laatste 2 dagen ook weer meer gaan vloeien) al zouden ze dat wel vreemd vinden omdat mijn gehele baarmoeder gereinigd is na de bevalling(mijn placenta was vast ingegroeid in mijn baarmoeder)

maar ze konden niets vinden op de echo en dus moest er weer overlegd worden wat ze met me gingen doen het was of een operatie om te kijken of even aankijken hoe mijn lichaam en klachten zich gingen ontwikkelen
ik dacht dat ik gek werd
de uren verstrekken en mijn pijn werd door de vele medicatie in golven minder en dan weer meer.
op een gegeven moment heb ik mijn vriend de gang op gestuurd dat ik NU de gyneaceloog wilde spreken want zo kon het niet meer langer

na een half uur kwam hij dan met de mededeling dat ze niet wisten wat ze met me aan moesten hij wilde me nog wel een infuus met medicatie geven maar die hielpen maar 2a3 uur en daar zou ik ook niet veel aan hebben waarschijnlijk was het toch mijn baarmoeder die aan krimpen was...alleen ik was dan een geval die er extreem veel last van had...nou en bedankt....

ik moest maar naar huis gaan en mocht het erger worden kon ik terug komen en zou ik een scan krijgen...niet dat ze me die meteen gaven maarja....

thuis gekomen heb ik de hele avond alleen maar pijnstillers genomen (had wel nog sterke pijnstillers mee gekregen) maar naar mijn idee hielp mijn pittenkussen beter dan die pillen...
ik heb amper geslapen en was gister morgen zo duf als een konijn maar wonder boven wonder waren mijn (weeen) weg en alleen mijn buik was nog wat gevoelig pffff
ik heb tot nu toe geen pijn meer gehad maar vind het toch allemaal heel erg vreemd
vreemd dat ik (naweeen)krijg bijna 4 weken na de bevalling en vreemd dat ze in het ziekenhuis me niet konden helpen.

achja ik ben blij dat ik geen pijn meer heb al is het wel raar dat je zo ineens op dezelfde kamer komt als waar je bevallen bent en je precies dezelfde pijn (weeen) weer voelt als tijdens de bevalling

liefs kim