Daan 2 maanden

Dag meiden,

Deze blog zal een halve dag in beslag nemen om te lezen dus wie geen tijd heeft, kan er maar beter niet aan beginnen. Sla dan maar het gehele 'zaag en klaag' gedeelte over en lees meteen bij het onderste samenvattende deeltje :-)

Aan diegene die de uitdaging aan gaan: Here we go:

Ventje naar de voetbaltraining, zoontje lekker in dromenland en mama eindelijk even tijd om haar BB vriendinnetjes een update te sturen. Zoals onlangs gemeld, blijft Daantje pijnlijke krampen hebben. Stijn en ik hebben besloten om niet meer te veranderen van voeding maar gewoon op onze tanden te bijten en door te zetten. Daan is ondertussen 9 weken en heeft volgende voedingen uitgeprobeerd:

- Borstvoeding

- nan pro 1

- nutrilon verzadiging

- nan AR 1

- nan AR 1 + cereals

- novalac lactosevrij

- novalac allernova AR

- nutrilon AR

Je merkt het héél goed… Daan heeft zowat alles uitgetest en we zijn het gewoon volledig beu! Bij elke melk was het iets: ofwel pijnlijke oprispringen doordat de melk te licht was, ofwel hongerig doordat de pap te snel verteerd ofwel diarree ofwel krampen. Telkens moest Daan een andere voeding proberen en telkens was er iets dat zorgde dat ons mannetje ongelukkig was. Stijn en ik hebben dan gekeken naar de symptomen van Daan en wat we zelf het ergst vonden. De reflux was zo pijnlijk voor hem en tevens schadelijk voor de slokdarm. Hiervoor wouden we dus echt een voeding die speciaal ontwikkeld was voor reflux. Dit zijn dus de alom gekende AR voedingen. Nan AR was te snel verteerd waardoor ons mannetje gewoon te snel terug honger had, de novalac AR zorgde voor lopende stoelgang die erg op geel water leek waardoor we Daan meermaals per dag in bad moesten steken en waarvan hij uitdroogde en de nutrilon AR zorgt dan weer voor krampen. We hebben toch besloten om de nutrilon AR te blijven geven. Het lichaam van Daan kreeg nooit de tijd om volledig aan te passen. Telkens diende we na een week opnieuw over te stappen op andere voeding en telkens moest het spijsverteringsstelsel van onze kapoen zich aanpassen. Ik had gelezen dat het lichaam van een kindje toch gemakkelijk 10 dagen nodig heeft om te wennen aan nieuw voedsel waardoor mijn ventje en ikzelf besloten hebben om op onze tanden te bijten en de nutrilon AR te blijven doorgeven. Ondertussen zijn we een weekje verder en is het ontzettend zwaar. De krampen maken het ten huize ‘Goukens’ soms erg ondraaglijk maar de dokter heeft ons gezegd dat de meeste darmproblemen verdwijnen rond 10 a 11 weken. Dan zou het spijsverteringsstelsel op punt moeten staan en zou hij als het ware uit z’n krampen heen groeien. We wachten dus nog een weekje of 2 bang af. Daan eet zijn flesjes goed op en komt nog steeds goed bij dus we weten dat hij niet ziek is of dat er ernstigere zaken een rol spelen. We merken heel duidelijk dat het krampen zijn die hem ongelukkig maken en die zijn huilbuien uitlokt. We geven hem nu balyfen druppels en deze schijnen een beetje te werken. Maandag en Dinsdag was Daan een onuitstaanbaar kindje. Hij huilde vanaf hij uit bed kwam totdat hij ‘s avonds opnieuw in bed lag. Het was gewoon de hel. Vandaag doet hij het een heel pak beter. Hij heeft enkel wat gejengeld tussendoor om aandacht te vragen en af en toe krijst hij een gilletje van pijn door helse krampen maar al een heel pak minder als de voorbije dagen. We zijn nu een weekje met de nutrilon bezig en ik blijf volhouden. Ik wil zeker tot na het weekend wachten om Daan’s lichaam de tijd te geven om te wennen aan de voeding.

Verder doet dat kleine binkje het prima. Hij heeft zichzelf een ritme aangeschaft waar ik mij perfect kan bij neerleggen. Daaneman krijgt z’n laatste flesje steevast om 22u en kruipt na z’n boertje meteen het bedje in. Dan slaapt meneertje door tot 6.30u ( oké, dat is nog niet wonderbaarlijk lang maar ik ben hier al ontzettend tevreden over). De volgende voedingen zijn dan om 10.30u / 14.30u / 18.30u en dan opnieuw het laatste om 22u. Het badje is voorgeschreven rond 18u, samen met papa. Dit vind hij geweldig ( zowel zoon als papa hoor) maar het afdrogen is een strijd met mama. Moord en brand keelt hij!!! Wat haat hij de handdoek. Goh, verschrikkelijk is het J . Tussendoor doet hij hazenslaapjes van een uurtje, soms twee uurtjes achter elkaar. Dit vind ik oké. Spelen in de box is nog niet z’n favoriete bezigheid. Hij heeft ook nog niet vaak de kans gehad om rustig in de box te genieten omdat hij bijna altijd huilt wanneer hij wakker is. De krampen rukken hem overdag ook uit z’n slaap waardoor hij maar korte slaapjes kan doen. Hopelijk komt hier snel verandering in en kan ook mijn wondertje in het parkje rondkijken en genieten van de vele kleurtjes en geluidjes. Wat droom ik vaak van een lachje van plezier. Het is zo pijnlijk om je kindje altijd te horen huilen. Ik droom van een kraaitje en een gilletje van plezier!!! Ik sluit mijn ogen en zie Daantje in z’n boxje lachen en kijken naar z’n mobieltje en droom van de blik in z’n deugnietenoogjes. Goh wat ga ik gelukkig zijn als Daan van het leven kan genieten. Het is vreemd maar soms voel ik me zo mislukt. Ik hoor Daan huilen en schreeuwen van pijn en begin soms te denken dat het hummeltje gewoon ongelukkig is bij ons. Dat we slechte ouders zijn die ons zoontje niet blij kunnen maken. Dat het mijn schuld is dat hij zo afziet doordat ik die darmen ontwikkeld heb… Het klinkt zo stom, I know, maar wat speelt er allemaal door je hoofd als je radeloos in de keuken staat te huilen en te snikken omdat je zoontje op de bank vergaat van de pijn. Ondertussen ben ik ook weer aan de saffies!! Ja hoor, ik ben weer volop aan het roken. Zo slecht maar het is momenteel m’n enige bron van troost en ontspanning.

Vorig weekend is Daan gaan logeren bij z’n meter. Een actieve tante met zelf 3 kleine bengels. Hij heeft het erg naar z’n zin gehad, denk ik. Het kan ook niet anders hé!! Lekker veel aandacht en vele kusjes van z’n neefje en nichtjes. Mijn zus en haar man zijn fantastisch met hun kinderen dus ik was zo gerust in een nachtje op logement. Daan was van Zaterdagvoormiddag bij hen en was mee gaan supporteren voor de voetbalmatch van z’n grote neefje. Daarna heeft hij lekker kunnen spelen met z’n nichtjes om vervolgens bij de meter en de nonkel op de kamer te slapen!! Hij was in de zevende hemel. Zondagmiddag zijn we hem terug gaan halen en hij zag er erg gelukkig uit. Ik was vooral gelukkig omdat ik mijn baasje terug had en dat alles goed verlopen was. Mijn zus zei dat hij heel rustig geweest was en dat hij goed geslapen en gegeten had. Meer moest dat niet zijn hé!! Stijn en ik waren dat weekend gaan stappen maar we merkte al snel dat het niets meer voor ons was. Hebben wij ons steendood verveelt!! We waren op een party waar er rotslechte muziek gespeeld werd, waar de drank super slecht was en waar de mensen overdreven onbeleefd waren. Om 02u waren we alweer thuis en hebben ons op de bank geplaatst met een biertje. Even Daantjeloos was goed maar toch ook vreemd. We waren een beetje opgelucht dat we nog een keertje ons gangetje konden gaan en even met niemand rekening diende te houden maar anderzijds miste we dan kleine hummeltje toch ontzettend hard. Gelukkig was hij een dagje later alweer thuis en kon hij weer gezellig ons nestje bijéén brullen J

Half oktober dien ik opnieuw te gaan werken!! De ene helft schreeuwt het uit van geluk doordat ik opnieuw onder de mensen kan komen, mijn job kan uitvoeren en opnieuw m’ n eigen dagritme kan aangaan maar de andere helft… Damn, wat gaat het vreemd zijn om een hele dag zonder Daan te zijn en de opvoeding over te laten aan anderen. Het moet uiteraard want ik wil opnieuw aan de slag en financieel is het ook nodig dat we met 2 werken. Daan zal 2 dagen naar een crèche gaan en lekker leren spelen met andere kindjes, 1 dagje heb ik verlof en heb ik Daantje voor mezelf, 1 dagje gaat hij naar mijn ouders waar hij kan spelen met z’n nichtje en 1 dagje gaat hij naar Stijn z’n ouders waar Daan omringd zal zijn met 2 thuiswonende nonkels waaronder z’n eigen peter. Overal gaat hij mensen rondom hem hebben en gaat hij aandacht krijgen! Ik weet dat hij overal goed verzorgd zal worden en dat iedereen hem graag gaat zien. Dat maakt de stap om terug te gaan werken véél makkelijker. Begin oktober ga ik Daan al 2 dagen naar de crèche brengen omdat ik dan meteen leer om hem achter te laten bij vreemden. Familie is toch net wat anders dan onbekenden. Ik kan mezelf dan zo voorbereiden. Het zal weer een aanpassing zijn, zowel voor mama en papa als voor Daantje zelf. Ben benieuwd.

Verder gaat het, ondanks de zware periode, heel goed tussen Stijn en mezelf. We hebben ontzettend veel steun aan elkaar en trekken onszelf aan elkaar op. Ik had eerder gedacht dat het huilgedrag van Daan ons uit elkaar zou trekken doordat we beiden stilaan aan het einde van onze krachten zijn maar het tegendeel is wel degelijk bewezen!! We zijn er voor elkaar en helpen elkaar daar waar nodig. Het meeste valt sowieso op mijn schouders doordat Stijn overdag werkt en ‘s avonds wel gebroken is maar hij troost Daan erg veel en is goed met hem! Hij heeft geduld en kan het gehuil verdragen. Hij heeft nog geen enkele keer met tegenzin de voordeur geopend, ookal hoorde hij ons mannetje tot op de gang brullen. Hij is gewoon een super papa en een super vent!! Tussen het geschreeuw van Daantje door dromen we van een eigen huisje en hebben we besloten om stilaan eens rond te neuzen op de immo websites en te gaan praten met de banken. We hopen dat we toch volgend jaar een huisje kunnen kopen en dat we een eigen nestje hebben waar we met ons gezinnetje kunnen genieten. Geloof het of niet maar we dromen ook van een broertje of zusje voor Daan. Uiteraard beginnen we hier niet morgen aan maar stellen we dit toch ook een jaartje of anderhalf jaartje uit. Het is niet zo dat Daan’s gedrag onze toekomstplannen beperkt. Er mag van ons zeker nog een engeltje bij en het mag zelfs ook een tweede Daantje zijn want god… wat zien we dat bengeltje toch ontzettend graag!!! Ondanks de pijn en de moeilijke en zware dagen, maakt dat ventje ons wel dolgelukkig en willen we hem voor geen geld van de wereld ruilen!!! We houden van ons kindje!! Ja hoor, ons kindje… de kleine Daan!!

Even om een lang verhaal kort te maken: Het gaat hier wel prima. Het is erg zwaar om dagelijks om te gaan met een kindje dat bijna 70% van de dag huilt van de pijn maar ik hou mezelf voor dat het zal beteren. Ik tel de dagen af dat Daan 10 a 11 weken is en normaal gezien uit z’n krampen heen gegroeid moet zijn. Ik trek mezelf hier ontzettend hard aan op maar ben ook zo bang dat het niet zo zal zijn. Ik ben erg bang dat hij er niet uit zal groeien en dat hij de rest van z’n leventje darmproblemen zal vertonen. Het is echt een nachtmerrie als ik denk dat mijn mannetje met deze pijnlijke krampen zal blijven sukkelen. Anderzijds mag ik niet te pessimistisch zijn en moet ik gewoon afwachten en momenteel even doorbijten. Zeker tot na het weekend zodat het lichaam aan de voeding kan wennen. Daarna zien we wel weer. Ik hou jullie alvast op de hoogte!!