De bevalling deel 2

Pfff gelukkig nog geen keizersnee. Ik had de bevalling toch wel anders voor gesteld. Ik wilde het liefst thuis bevallen op de baarkruk. Lig ik daar in het ziekenhuis met een onstabiel kindje.

De weeen begonnen nu echt steeds heftiger te worden en het hartje van de baby klopte nog steeds te snel. Ook dit was levensbedreigend en als het niet snel beter zou gaan toch een keizersnee. Gelukkig normaliseerde de hartslag ineens weer en de keizersnee was voorlopig van de baan.

De weeen werden nu echt heel pijnlijk. Ik had eigenlijk in mijn hoofd het op 'eigen' kracht te doen. Maar nu ik toch in het ziekenhuis was, dacht ik, dan ook maar pijnstilling.  Dus ik om pijnstilling vragen, was dit niet mogelijk omdat er nog 4 andere bevallingen bezig waren en er geen pijnstilling (remifentanil) meer was. ( het was te laat voor pethidine namelijk). Ik kon nog wel een ruggeprik krijgen, maar dat wilde ik echt niet! Na een uur nauwelijks ademhalend en brakend van de pijn kwam er eindelijk een remifentanilpompje vrij. Echter drie weeen later, nadat het pompje was aangesloten, kreeg ik persdrang en werd het pompje weer uitgezet (heeft lekker veel zin gehad). Ik was dus in 1 uur van 4 naar 10 centimeter ontsluiting gegaan, vandaar die helse pijn.

Het persen ging alles behalve makkelijk. Ik heb uiteindelijk 1 uur en 15 minuten geperst en het hoofdje kwam niet snel genoeg naar buiten. De verloskundige zei dat mijn bekkenbodemspieren veel te sterk waren. De kleine begon het steeds moelijker te krijgen en weer daalde de hartslag ineens snel.

De verloskundige heeft toen besloten mij een flink stuk in te knippen, auuuuw. Gelukkig kwam Mees toen wel gelijk naar buiten. Mees werd op mijn buik gelegd. Maar hij was helemaal blauw en er zat een groot ei op zijn hoofd, alsof hij met een vacuumpomp was gehaald, terwijl dit niet zo was. Ook gaf hij weinig beweging en geen geluid..............