De bevalling deel 1

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde ging ik 7 maart vroeg in de ochtend naar het ziekenhuis, omdat ik de kleine al de hele nacht niet had voelen bewegen....

In het ziekenhuis aangekomen werd ik gelijk aan de CTG gelegd. Op de CTG was te zien dat ik al weeen had ongeveer elke 2 minuten. Oww ik had dus al weeen, nou als dit het was zou ik het fluitend doen dacht ik......

Op de CTG was inderdaad te zien dat het kindje minder bewoog dan de voorgaande dagen. De verloskundige kwam langs en vertelde dat het goed was dat ik was gekomen, maar dat het nog wel even kon duren. Ze wilde wel even voelen hoeveel ontsluiting ik al had en of de baarmoedermond uberhaupt verweekt was. Jahoor al twee centimeter zei ze.

Het was tijd om mijn moeder te bellen want die zou bij de bevalling zijn. Ik zei tegen haar dat ze rustig aan kon want het zou nog wel even duren. Na een uurtje aan de CTG gelegen te hebben met regelmatige weeen, kwamen er ineens twee verpleegkundige en de verloskundige binnenstormen, met de mededeling dat ze NU mijn vliezen gingen breken. Ik vroeg me af waarom: Het hartje klopt ineens te langzaam was het antwoord. Dus mijn vliezen werden gebroken. Er kwam geen helder vruchtwater uit, maar dikke groene drap!! De baby had waarschijnlijk al een paar dagen ervoor in het vruchtwater gepoept, en was waarschijnlijk daarom nu zo rustig en had last van de meconium. Na het breken van mijn vliezen begon het hartje gelukkig wel weer sneller te kloppen.

Omdat ze de baby beter in de gaten wilde houden werd een elektrode op het hoofdje geplaatst, waarmee ze de hartslag nauwkeuriger konden registreren, ook werd ik van de weeenkamer naar de bevalkamer gereden. Daar moest ik op een ander bed overschuiven. Nadat ik was overgeschoven, ging het hartje ineens weer veel te langzaam kloppen. Ik moest op mijn linker zij gaan liggen, maar na 5 minuten klopte het hartje nog steeds veel te langzaam. Dan maar naar de rechter zij, ook nu kwam het hartje niet boven de 80 slagen per minuut.  (veel te langzaam). De verloskundige vertelde dat ze meteen de gynaecoloog ging bellen. Deze stond binnen no-time aan mijn bed. Hij wilde voelen hoeveel ontsluiting ik al had, dit was 4 centimeter. Nadat hij had grevoeld ging het hartje nog langzamner kloppen.

Maak de ok klaar riep hij. En alsof de kleine het gehoord had, ging ineens het hartje sneller kloppen, nu juist te snel. Gelukkig ik hoefde voorlopig geen keizersnee......................