Opgelucht

Hoi lief kientje,

Wat was me dat allemaal vandaag hè! Ik heb je gehoord! En, ik ben bijna zeker, ook gevoeld!

Okee, even recapituleren voor de buiten-buik-mensen. Ik ben ziek, snotziek! Tot gisteren goed gekoortst, maar dat is ondertussen beter. Ik kuch hier nog wel zoals een oude zeeman, en mijn luchtpijp zit precies vol, ja, slijmen of zo. Enfin, het is niet om aan te horen. Na al dat ziek gedoe, getraan en gehuil omdat ik toch zo bang was dat alles nu beziekt is, had ik dus deze ochtend een afspraak met de huisarts.

En daar kon ik opgelucht ademhalen toen ik hoorde : toeketoeketoeketoek... Je hartje!! Maar jij kleine sloeber, speelde pakkertje. Je verdween telkens naar de andere kant van planeet Uterus en wij je maar weer zoeken. Haha! Maar goed, je beweegt en je hartje slaat zoals het moet. De vieze griep- en kuchkiemen hebben je niets gedaan. Prima! ('k had ze dan ook gewaarschuwd).

Ja, iedereen stelt me wel gerust, maar alleen jij kan dat ook echt. Je hartkloppen zeggen me als enige dat ik gerust mag zijn.

Nu net zat ik in de zetel en ik voelde iets vreemd in mijn buik. Precies een luchtbel die rondschoot. Even maar. Was jij dat? Ik ben er bijna zeker van.

Okee, iedereen die me sinds dit weekend emotioneel gedepanneerd heeft: ik weet dat ik soms overdrijf, maar het is mijn groeiende moederbezorgdheid! En ik ga hier niet zeggen dat het de laatste keer was. Maar hè, laat me nog even zwanger-emo zijn. Het komt wel goed... binnen een jaar of 20 :-))

Hey kientje, jump er maar op los hè. Magisch ben je toch!

Mams!