IVF 1.0: de evaluatie
Dag lieve dames,
Vandaag dan (eindelijk) de evaluatie van de eerste IVF. Voor mijn gevoel heeft het enorm lang geduurd voordat het zover was, maar het waren maar iets meer dan twee weekjes sinds mijn menstruatie begon. Gek hoe tijd zo anders kan voelen in verschillende situaties. Hoe soms minuten, uren, dagen, weken voorbij vliegen, maar op andere momenten vreselijk traag gaan en je de klok en kalender het liefst vooruit zou willen kijken... Maar goed, vandaag dan eindelijk weer op audientie.
Ik vond het superfijn dat mijn lief meekon/ging. Twee weten meer dan één, horen meer, onthouden meer, kunnen doorvragen op elkaars punten... We hebben sinds bleek dat de eerste IVF mislukt was een vragenlijstje gemaakt en ook deze week nog met elkaar gesproken over onze verwachtingen voor deze evalutie. Ik vind het zo belangrijk dat je niet het gevoel hebt dat je iets vergeten bent te vragen. Of dat één van de twee het idee heeft dat het gesprek niet bevredigend was. Dus met het lijstje in de tas naar het ziekenhuis en keurig op tijd aan de beurt.
En wat ben ik toch blij met deze vrouw als mijn gynaecologe. Ze is nuchter, maar met gevoel voor humor. Nam de tijd en luisterde naar alles.
Het komt erop neer dat ik waarschijnlijk gewoon last heb van mijn leeftijd. En gek genoeg vond ik dat prettiger om te horen dan de verklaring 'pech'. Dit snap ik, dit kan ik plaatsen, hier kan een plan mee gemaakt worden. Pech zegt niets. Het geeft je geen houvast, het biedt geen perspectieven, het is (voor mij persoonlijk) een vreselijke dooddoener. Ze zag geen mogelijke oorzaak in toxoplasmose (ik heb altijd katten gehad en doe eigenlijk altijd de kattenbak) of endometriose (ze dacht niet dat ik dat had en zo wel zouden we ook door met IVF).
Maar wat dan nu? Nou, zoals ik zelf al als optie had gevonden gaan we overstappen op een ander middel. En ook een ander protocol. Ik had vorige keer het lange protocol naar bleek, en nu gaan we over op het korte protocol. Dat betekent wel dat ik dus aan de pil moet (whaaaaaaa!!! dat voelt zóóo tegennatuurlijk!), maar dat ik maar kort Decapeptyl hoef te gebruiken (werd ik vorige keer namelijk niet blij van) en dat ik al snel Menopur erbij mag gaan spuiten. Meteen 300 eenheden (whoppa!), dat dan weer wel, maar door dit plan schijnen de eierstokken een soort van 'running start' te krijgen. En dan krijgen ze door de Menopur een extra boost om lekker te gaan kweken.
De optie om 2 embryo's terug te laten plaatsen heb ik toch ook nog eens in de groep gegooid. In eerste instantie gaf ze aan dat ik dat dan zelf moest betalen, waarop ik haar liet weten inmiddels 38 te zijn. 'Is dat zo? Oh ja, dat is zo!' (grinnik) Tja, dat is een optie. Er kan op het formulier voor het VU aangegeven worden dat er 1, 1 à 2, of 2 embryo's teruggeplaatst moeten worden. Hier hebben we nog even over doorgepraat, maar we moeten hier nog even over nadenken. Alle opties hebben immers voor- en nadelen.
Maar goed, receptje voor de pil mee en afspraak maken bij de balie. En wat blijkt: er heeft iemand afgezegd bij de verpleegkundige. We konden meteen door en hebben hierdoor alle medicijnen en de planning al in huis! Komende cylcus beginnen met de pil en dan gaat het feest weer beginnen. Met recht dit keer dus slikken en spuiten....
En dan komt die tijd weer om de hoek kijken, want nu kan ik natuurlijk niet wachten tot ik aan de pil mag. Of wel, want de rust is ook wel lekker. Hmmm.....
reacties (0)