IVF 1.0: De Punctie
Dag lieve dames,
Ik wil voorop stellen dat ik weet dat ik niet mag klagen: ik heb een goede eiproductie, en vriendlief een goede spermaproductie. Dus alles wat ik aan negatiefs zeg, moet wel in dat perspectief gezien worden...
Maandag moest ik voorafgaand aan de echo bloed laten prikken, om de oestradiol-waarde te bepalen. Op de echo zag alles er goed uit. Vijf grote eitjes en één kleintje, waarbij er 3 aan de recherkant zaten en twee aan de linkerkant. Wel wat teleurgesteld, want ik had toch ergens wel gehoopt op de maximale 12, of misschien wel 15 folikels. Maar goed, de zesde was wel op de grens, dus met een beetje mazzel zou die nog meegroeien. We kregen dan ook voor nu groen licht. Helemaal blij natuurlijk, want nu komt het allemaal wel steeds dichterbij. We moesten wel nog afwachten of de punctie woensdag of donderdag plaats zou vinden, daarover zou ze nog bellen (een en ander was afhankelijk van mijn bloedwaarde). Wel vast twee pilletjes meegekregen om wat relaxt te zijn/blijven/worden. Oxazepam, eentje voor de avond vooraf, eentje voor ochtend van de punctie. (geweldig spul trouwens, heb heeeeeerlijk geslapen!)
Tussen de middag werden we gebeld: woensdag! Ik heb nog nooit zo hard gestuiterd van binnen! Wat gaaf, wat mooi, wat goed, wat spannend!!! Alsof ik een kind was die te horen kreeg dat ze naar Disneyland mocht! 's Avonds om 9 uur prikken, woensdag om 08:45 melden en om 09:00 de punctie! Helaas niet 'mijn' eigen gyn, die ging nu net met vakantie... Gelukkig ken ik de andere twee gynaecologen ook, dus dat was wel weer een fijn idee. En dus heb ik twee dagen lang door het huis lopen stuiteren.... Woensdag gaan we ons kindje maken. Het gaat nu echt gebeuren. Een zwangerschap was nog nooit zo dichtbij...
Vanochtend dus bijtijds opgestaan, pilletje genomen (samen met alle andere, inmiddels standaard, tabletten en pillen) (denk aan foliumzuur en vitamines...) en op naar het ziekenhuis. Keurig op tijd aangekomen (jawel, het ov deed zowaar wat wij wilden) en dan even wachten. Wat een drama... De gyn kwam pas om 09:20 ons halen, elke minuut was een half uur voor mijn gevoel! Ik heb het ook wel (quasi-grappig) even gezegd: dat moet je niet meer doen, hoor, daar wordt ik zenuwachtig van!
Uitklede, klaar gaan zitten, en dan het infuusje erin. Op mijn linkerhand. 'Oh wat een mooie aderen, die roepen er gewoon om!' 'Ja, he?' zei ik nog vrolijk, 'ik word ook nooit misgeprikt!' Stom, stom, stom... Ze kreeg um er niet goed in. Na wat pielen besloten om het toch maar in mijn arm te doen. Geen probleem, maar mijn hand begon toch wel zeer te doen. En ja hoor: een fikse stuiterbal bovenop mijn hand. Volgelopen uit het lekkende vaatje. Dus maar even fiks wat druk erop om het dicht te krijgen en hopen dat het een beetje meevalt. (Niet dus, inmiddels is het uitgezakt tot een spiegeleitje op mijn hand. Heb wel een zalfje mee, wat de pijn een beetje moet verdoven...) Ik ging zowaar bijna een beetje flauw!
Tja en verder... Eigenlijk ging het daarna heel snel. Infuusje, liggen, verdoving erin, even wachten en woepsaaaa, daar werd ik helemaal dizzy en warm. Dus gauw geprikt. Eerst links, die kant was sowieso wat gevoeliger. Daarna meteen door met rechts. Pijnlijk? Ach. Niet echt lekker. De HSG deed meer zeer. En toen was het al klaar. Hups op het bedje (liggen was wel even fijn). Hupsakee: twee buisjes in de stoof met mijn vriend mee en ik naar de dagverpleging. De tijd was ook wel weer zo voorbij en even voor 12.00 stond vriendlief alweer voor mijn neus. Na wat gepiel (alweer? ja, alweer) met het weghalen van mijn infuus (bloedddd!!! je moet het ook eerst dichtdrukken zuster, voordat je er een plakker op doet) waren we al snel weer onderweg naar huis. Ik zou paracetamol mogen, maar ik heb helemaal geen pijn. En maar een klein beetje bloed in het maandverband. Mijn hand is vervelender, hihihi!
Vanaf nu wel al drie keer per dag 2 pillen Utrogestan vaginaal inbrengen. Ik vind het toch maar raar. We hebben ze ook al de meest platvloerse namen gegeven. (gebruik maar wat fantasie, dan heb je er zelf ook zo wat bedacht...)
Scores? Nou, 5 follikels, 5 eitjes, waarvan 4 bruikbaar. Score manlief 36 miljoen. Dus nu wachten tot vrijdag. Dan mogen we bellen en dan zaterdag de terugplaatsing. Mini-zwanger... Wauw, dat wordt de volgende stap....
reacties (0)