5 ballonnen
Dag lieve dames,
5 ballonnen, en dus al 500 dagen lid. Nog geen baby, nog geen zwangerschap, nog steeds niet eens een positieve test. Dat had ik toch niet verwacht toen ik lid werd. In die 500 dagen zijn er vele leden wel zwanger geraakt en ook soms al bevallen. Gelukkig maar, want zo hoort het ook. En ik ben daar niet verdrietig of jaloers over. Maar jammer is het wel dat ik nog steeds bezig ben. Maar ook hoog tijd voor een update, want ik heb al een tijdje niets meer geschreven.
Op 18 juli ben ik begonnen met het spuiten van de Decapaptyl. En ik vind het rotspul! Ik mag niet klagen weet ik, want ik heb verhalen gelezen van dames die er nog veel meer last van hadden, maar toch... Op zich gaat het prikken goed, hoewel er inderdaad wel eens een naaldje wat minder makkelijk in wil. Ik heb geen plekken ervan op mijn buik, wat met het bikiniweer wel fijn is. Meestal is het met een kwartier weer over, maar de druk en de lichte branderigheid tijdens en kort na het inspuiten is niet fijn. Ook heb ik vrijwel de hele tijd een gevoelige buik. En ik zit gewoon anders in mijn velletje. Mijn vriend zegt tot nu toe dat hij er niets van merkt, maar ik zit mezelf wel een beetje in de weg. Niet echt handig als je ondertussen ook nog probeert een beetje goede sollicitatiebrieven te sturen. Doe daar bovenop het weer van de afgelopen tijd en je snapt ongeveer hoeveel zin ik in mijn dagelijkse taken heb.
Afgelopen zondag hadden we even een licht paniekmomentje. Ik had pas twee keer geprikt en ik voelde me beroerd. Iedereen kent dat wel: diarree, gevoelige buik, gevoel alsof je moet overgeven maar nog net niet, dus wel de hele tijd misselijk, licht in je hoofd, beetje klammig.... Toch maar even de bijsluiter erbij gepakt. En ja hoor: 'neemt u bij deze bijwerkingen onmiddelijk contact met uw arts op'. Na wat heen en weer bellen 's middags maar even naar het ziekenhuis voor een inwendige echo. Uiteindelijk bleek het vals alarm: hoogstwaarschijnlijk heb ik toch iets verkeerds gegeten of was het een zeer korte versie van een buikgriepje.
Voorlopig leven we dus weer 'op de klok': dagelijks een alarm op mijn foontje zodat ik niet vergeet op tijd te prikken. En staan er weer een aantal data gemarkeerd op de kalender. 31 juli moet ik naar het ziekenhuis voor een uitgangsecho en dan komt de Gonal-f er bij. Dagelijks dubbel prikken, ik ben benieuwd hoe dat zal worden.
Hmmm. Het was niet de bedoeling om een klaag-blog te schrijven, want zo voel ik me zeker niet. Teruglezend lijkt het er wel een beetje op. Dus bij deze wil ik even benadrukken dat ik juist blij ben dat we met de volgende stap bezig zijn. Ik mag weer wat doen en er zijn weer data en acties waar ik me op kan richten. Dit gaat ons een kindje geven, daar ben ik van overtuigd! En dit weekend? Dit weekend ga ik lekker op kraamvisite. En genieten dat ik zal van dat kleine meisje! Want ik weet dat het volgend jaar bij mij kraamvisite zal zijn!
Knuffel!
reacties (0)